MOUNT(8) Sistem Yönetim Komutları MOUNT(8)

İSİM

mount - dosya sistemi bağlar

[-h|-V]
[-l] [-t ds-türü]
-a [-fFnrsvw] [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]
[-fFnrsvw] [-o seçenekler] {aygıt|bağlama-noktası}
[-fFnrsvw] [-t ds-türü] [-o seçenekler] aygıt bağlama-noktası
{--bind|--rbind|--move} eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası
--make-[shared |slave |private |unbindable |rshared |rslave |rprivate |runbindable] bağlama-noktası

Bir Unix sisteminde erişilebilen bütün dosyalar, / dizinini kök kabul eden büyük bir ağaca benzeyen hiyerarşik bir yapı içerisinde düzenlenir. Bu dosyalar, çeşitli aygıtlara yayılabilir. mount komutu, çeşitli aygıtlarda bulunan dosya sistemlerini, bu ağaç yapısına ekler. Bunun tam karşıtı olan umount(8) ise eklenmiş dosya sistemini bu yapıdan ayırır. Dosya sistemi, verilerin aygıtta nasıl depolandığını veya ağ veya diğer hizmetler tarafından sanal olarak nasıl sağlanacağını denetim altında tutmak için kullanılır.

mount komutunun standart kullanımı:

mount -t tür aygıt dizin

Bu komut, çekirdeğe, aygıt üzerinde bulunan, tür türündeki dosya sistemini dizine bağlamasını söyler. -t tür seçeneğini belirtmek isteğe bağlıdır. mount komutu genelde dosya sistemi türünü kendi saptayabilir. Bir dosya sistemini bağlayabilmek için normalde root yetkileri gerekir. Bu konuda ayrıntılı bilgi için bkz: Dosya sistemlerini bağlayan root olmayabilir. Şayet varsa, dizindeki içerik, sahiplik ve kipler görünmez olur. Dosya sistemi bu dizine bağlı olduğu sürece bu eski içeriğe ulaşmak mümkün olmaz. dizin, bağlanan aygıttaki dosya sisteminin kökünü içerir ve dizin artık bir bağlama-noktası olur. mount bazı kullanımlarda sıradan bir dizin değil bir bağlama noktası bekler. bağlama-noktası belirten seçeneklerde buna dikkat edilmelidir.

Örneğin, yalnızca aygıt veya dizin belirtilirse:

mount /dizin

mount /etc/fstab dosyasında bir bağlama noktası arar (ve bulamazsa bir aygıt arar). Belirtilen girdinin yorumlanmasındaki belirsizliklerden kaçınmak için --target veya --source seçenekleri kullanılabilir. Örnek: 

mount --target /hedef-dizin

Aynı dosya sistemi birden fazla kez bağlanabilir ve bazı durumlarda (örneğin, ağ dosya sistemleri) aynı dosya sistemi aynı bağlama noktasına birden çok kez bağlanabilir. mount komutu, bu davranışı denetlemek için herhangi bir ilke uygulamaz. Tüm davranışlar genellikle dosya sistemi sürücüsüne özeldir ve çekirdek tarafından denetlenir. Bunun istisnası --all seçeneği olup böyle bir durumda zaten bağlı olan dosya sistemleri yok sayılır (daha fazla ayrıntı için aşağıdaki --all seçeneğine bakılabilir).

Bağlı dosya sistemlerinin listelenmesi

mount komutu hiçbir seçenek ve girdi belirtmeden kullanıldığında bağlı dosya sistemlerinin tamamını listeler. Listeleme kipi yalnızca geriye uyumluluk için vardır.

Daha sağlam ve özelleştirilebilir çıktılar için özellikle betiklerde findmnt(8) kullanılabilir. Bağlantı noktası adında bulunan denetim karakterlerinin ’?’ ile değiştirildiği unutulmamalıdır.

Aşağıdaki komut ds-türü türündeki dosya sistemlerinden bağlı olanların tamamını listeler:

mount [-l] [-t ds-türü]

-l seçeneği ile etiketler de listeye eklenebilir. Bu konu aşağıda bölümde daha ayrıntılı açıklanmıştır.

Çoğu aygıt, /dev/sda1 gibi bir blok aygıtının dosya adıyla belirtilir, ancak başka olasılıklar da vardır. Örneğin, bir NFS aygıtının bağlanması durumunda, aygıt example.org:/dizin gibi görünebilir.

Disk bölümlerinin aygıt adları kararsızdır; donanımın yeniden yapılandırılması ve bir aygıtın eklenmesi veya çıkarılması, adlarda değişikliklere neden olabilir. UUID veya LABEL gibi dosya sistemi veya bölüm belirteçlerinin kullanılmasının şiddetle tavsiye edilme nedeni budur. Şu anda desteklenen bölüm belirteçleri (etiketler):

İnsancıl dosya sistemi belirteci. Bkz: -L seçeneği.

Evrensel olarak eşsiz dosya sistemi kimliği. uuid tire imleri ile ayrılmış onaltılık sayılardan oluşur. Bkz: -U seçeneği.

mount, uuid değerini dizge olarak kullanır. Komut satırında veya fstab(5) dosyasında belirtilenler de dizge olarak kullanır ve dahili olarak ikil gösterime dönüştürülmez. uuid’nin içerdiği onaltılık rakamlardaki harfler küçük harf olmalıdır.

İnsancıl disk bölümü etiketi. Bu etiket dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu etiketler, örneğin GPT (GUID Partition Tables- Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için desteklenmektedir.

Evrensel olarak eşsiz disk bölümü kimliği. Bu kimlik dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu kimlikler, örneğin GPT (GUID Partition Tables- Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için desteklenmektedir.

udevd tarafından oluşturulan donanımsal blok aygıtı kimliği. Bu kimlik genellikle WWN’ye (eşsiz depolama kimliğine) dayanır ve donanım üreticisine özgü bir kimliktir. Sisteminizde kullanılabilecek kimlikler için ls /dev/disk/by-id veya varsa daha iyisi systemd-mount --list komutunun çıktısına bakılabilir. Gereken kesinliği sağlamadığından, udev(7)’e, udev kurallarına ve donanıma bağlı olduğundan, bu kimlik türü genel kullanım için önerilmez.

lsblk --fs komutunun çıktısında FSTYPE, LABEL, UUID gibi başlıklar altında mevcut blok aygıtlarındaki dosya sistemleri liste halinde görülebilir. blkid -p aygıt komutu, belirtilen aygıttaki dosya sistemi hakkında ayrıntılı bilgi sağlar.

Özellikle aygıtı taşır, paylaşır veya kopyalarsanız, UUID ve LABEL’lerin gerçekten benzersiz olduğunun garantisi olmadığı unutulmamalıdır. UUID’lerin gerçekten benzersiz olduğunu doğrulamak için lsblk -o +UUID,PARTUUID komutu kullanılabilir.

Önerilen yöntem, /etc/fstab dosyasında /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev sembolik bağları yerine etiketleri (örn, UUID=uuid) kullanmaktır. Etiketler daha okunaklı, sağlam ve taşınabilirdir. mount dahili olarak udev(7) sembolik bağlarını kullanır, bu nedenle /etc/fstab içindeki sembolik bağların etiketlere göre hiçbir üstünlüğü yoktur. Daha fazla ayrıntı için bkz: libblkid(3).

proc(5) dosya sistemi özel bir aygıtla ilişkili değildir ve sisteme bağlarken, bir aygıt belirtimi yerine isteğe bağlı bir anahtar sözcük (örneğin, proc) kullanılabilir. (Herhangi bir başka seçim daha az şanslı değildir: mount’tan alınan ’none zaten bağlı’ - veya ’hiçbiri zaten bağlı değil’ - hata iletisi kafa karıştırıcı olabilir.)

/etc/fstab dosyası (bkz. fstab(5)), hangi seçenekleri kullanarak hangi aygıtların genellikle nereye bağlanacağını açıklayan satırlar içerebilir. fstab(5) dosyasının öntanımlı konumu --fstab yol komut satırı seçeneğiyle geçersiz kılınabilir (aşağıda daha fazla ayrıntı bulunabilir).

mount -a [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]

komut satırı, (genellikle bir başlatma betiğinde verilir), fstab dosyasında belirtilen (uygun türde ve/veya uygun seçenekleri olan veya olmayan) tüm dosya sistemlerinin noauto anahtar sözcüğünü içerenler hariç, belirtildiği gibi bağlanmasını sağlar. -F seçeneğinin eklenmesi, birden fazla dosya sisteminin aynı anda bağlanması için mount çatalı oluşturacaktır.

fstab veya mtab’da belirtilen bir dosya sistemi bağlanırken, komut satırında sadece aygıtın veya sadece bağlama dizininin belirtilmesi yeterlidir.

mount ve umount(8), geleneksel olarak /etc/mtab dosyasında sisteme bağlanmış dosya sistemlerinin bir listesini tutar. Klasik /etc/mtab desteği, derleme sırasında öntanımlı olarak tamamen devre dışı bırakılmıştır, çünkü mevcut Linux sistemlerinde /etc/mtab dosyasını /proc/mounts dosyasına sembolik bağ yapmak daha iyidir. Kullanıcı alanında tutulan normal mtab dosyası, isim alanları, kapsayıcılar ve diğer gelişmiş Linux özellikleriyle güvenilir bir şekilde çalışamaz. Klasik mtab desteği etkinse, dosyanın yanı sıra sembolik bağı da kullanmak mümkündür.

mount komutu girdisiz çalıştırıldığında bağlı dosya sistemlerini listeler.

/etc/fstab dosyasındaki "bağlama seçenekleri"ni geçersiz kılmak için -o "komut satırı seçeneği" kullanılmalıdır:

mount aygıt|dizin -o seçenekler

Böylece. komut satırındaki bağlama seçenekleri, /etc/fstab dosyasındaki bağlama seçenekleri listesine eklenir. Bu öntanımlı davranış --options-mode komut satırı seçeneği kullanılarak değiştirilebilir. Genel davranış, çelişkili seçenekler olduğunda belirtilen son seçeneğin etkili olmasıdır.

mount komutuna aygıt (veya LABEL, UUID, ID, PARTUUID, PARTLABEL etiketlerinden biri) ve bağlama dizini birlikte girdi olarak belirtilmişse /etc/fstab dosyası okunmaz. Örnekte, foo aygıtı /dizin altına bağlanmaktadır:

mount /dev/foo /dizin

Bu öntanımlı davranış, yapılandırmanın daima fstabdan okunması için --options-mode komut satırı seçeneği kullanılarak değiştirilebilir. Root olmayan kullanıcılar için mount her zaman fstab yapılandırmasını okur.

Normalde, dosya sistemlerini yalnızca root kullanıcısı bağlayabilir. Ancak, dosya sisteminin fstab satırı user seçeneğini içeriyorsa, o dosya sistemini herkes bağlayabilir. Örneğin,

/dev/cdrom /media iso9660 ro,user,noauto,unhide

fstab satırı ile her kullanıcı sürücüye yerleştirilmiş bir CDROM’un üzerindeki iso9660 dosya sistemini 

mount /media

komutuyla bağlayabilir. mount’un root olmayan kullanıcılar hakkında çok katı olduğunu ve komut satırında belirtilen tüm yolların fstab ayrıştırılmadan veya bir yardımcı araç çalıştırılmadan önce doğrulandığı unutulmamalıdır. Dosya sistemini belirtmek için geçerli bir bağlama dizini kullanılması şiddetle önerilir, aksi takdirde bağlama başarısız olabilir. Örneğin, komut satırında NFS veya CIFS kaynağı kullanmak kötü bir fikirdir.

util-linux 2.35’ten beri, libmount’un iç güvenlik kurallarına göre kullanıcı izinleri yetersiz olduğunda mount hata verip çıkmaz. Bunun yerine, suid izinlerini düşürür ve çalışmasını normal root olmayan kullanıcı olarak sürdürür. Bu davranış, root izinlerinin gerekli olmadığı kullanım durumlarını destekler (örneğin, fuse(8) dosya sistemleri, kullanıcı isim alanları, vb.).

Daha fazla ayrıntı için bkz. fstab(5). Bağlı bir dosya sistemini yalnızca bağlayan kullanıcı ayırabilir. Bütün kullanıcıların bağlantıyı ayırabilmesi isteniyorsa, fstab satırında user yerine users seçeneğinin kullanılması gerekir. owner (sahibi) seçeneği, user seçeneğine benzemekle birlikte kullanıcının özel dosyanın sahibi olmasını gerektirir. Örneğin, bir oturum açma betiği, konsol kullanıcısını /dev/fd aygıtının sahibi yapıyorsa bu yararlı olabilir. group seçeneği, kullanıcının özel dosya grubunun üyesi olması gerekliliği dışında user seçeneğinin benzeridir.

Başka bir yere tekrar bağlamak

Dosya hiyerarşisinin bir bölümü şuna benzer bir komutla başka bir yere tekrar bağlanabilir:

mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

Bunu fstab(5) dosyasında da şöyle bir girdi ile yapmak mümkündür: 

/eski-bağlama-noktası /yeni-bağlama-noktası none bind

Bu işlemle aynı içerik iki yerden erişilebilir olur.

bind seçeneğiyle çekirdek VFS’sinde herhangi bir ikinci sınıf veya özel düğüm oluşturulmadığını anlamak önemlidir. Bu, bir dosya sistemini eklemenin diğer bir yoludur. Dosya sisteminin başka bir yere bağlandığına dair hiçbir yerde saklanan bir bilgi yoktur. eski-bağlama-noktası ve yeni-bağlama-noktası bağımsızdır ve eski-bağlama-noktası yenisini etkilemeden ayrılabilir.

Ayrıca, bu seçenekle tek bir dosya (tek bir dosyanın üzerine) yeniden bağlanabilir. Bir dosya sistemini başka bir yere tekrar bağlamak suretiyle, sıradan bir dizinden bir bağlantı noktası oluşturulabilir. Örneğin,

mount --bind foo foo

komutu yalnızca dosya sisteminin kendisini bağlar, onun altında bağlı olanları değil. Altında bağlı olanlarla birlikte (ardışık olarak; recursive bind) dosya sisteminin bütünü başka bir yere şöyle bağlanabilir: 

mount --rbind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

Çekirdek tarafından sağlanan bağlama seçeneklerinden eski bağlama noktasında geçerli olanlar yeni bağlama noktasında korunur. Kullanıcı alanına ait bağlama seçenekleri ise (_netdev gibi) korunmaz, bunların komut satırından açıkça belirtilmesi gerekir.

util-linux 2.27’den beri mount bağlama seçeneklerinin --bind ile aktarılarak değiştirilmesine izin verilmektedir. Örnek:

mount -o bind,ro foo foo

Bu özellik çekirdek tarafından desteklenmez; ek bir mount(2) yeniden bağlama sistem çağrısı ile kullanıcı alanında gerçeklenir. Çözüm atomik değildir.

Salt-okunur-yeniden-bağlamanın çekirdek tarafından desteklenen (klasik) yolu, "remount,bind" işlemini kullanmaktır. Örnek:

mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası
mount -o remount,bind,ro eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

Salt-okunur-yeniden-bağlama-işlemi, salt okunur bir bağlama noktası (VFS girdisi) oluşturur, ancak eski bağlama noktasından özgün dosya sistemi süper bloğu hala yazılabilir durumdadır, yani eski-bağlama-noktası yazılabilir, yeni-bağlama-noktası salt-okunur olur.

nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime ve nosymfollow VFS girdi seçeneklerini de "remount,bind" işlemi ile değiştirmek mümkündür. Diğer seçenekler (örneğin dosya sistemine özgü seçenekler) sessizce yok sayılır. Bağlama seçeneklerini dosya sistemini ardışık-başka-yere-yeniden-bağlama (rbind) yoluyla ardışık değiştirmek (örneğin, -o rbind,ro- ile) imkansızdır.

util-linux 2.31’den beri, mount yeniden bağlama işleminde (komut satırında -o remount belirtilmişse) /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneğini yok sayar. Bu, komut satırından -o remount ile yeniden bağlamada bağlama seçeneklerini tam olarak denetim altında tutmak için gereklidir. Önceki sürümlerde /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneği her zaman uygulanırdı ve /etc/fstab dosyasındaki bind seçenekleri ile etkileşmeden bağlama seçeneklerini komut satırında yeniden tanımlamak imkansızdı. Bu bağlama davranışı, /etc/fstab dosyasında "remount,bind" ile belirtilen durumları kapsamaz.

Başka yere taşımak

Bağlı bir ağaç başka bir yere (atomik olarak) şuna benzer bir komutla taşınabilir:

mount --move eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

Böylece, eski-bağlama-noktası altında görünen içerik artık yeni-bağlama-noktası altında erişilebilir olur. Dosyaların fiziksel konumlarında değişiklik olmaz. eski-bağlama-noktası ile belirtilen dizin geçerli bir bağlama noktası olmalıdır (herhangi bir dizin değil).

Ayrıca, paylaşımlı bir bağlantının taşınması da geçersizdir ve desteklenmemektedir. Geçerli yayılım seçeneklerini görmek için findmnt -o TARGET,PROPAGATION komutu kullanılabilir.

Linux 2.6.15’ten beri, bir bağlantıyı ve onun alt bağlantılarını paylaşımlı (shared), özel (private), köle (slave) veya kopyalanamaz (unbindable) olarak işaretlemek mümkündür. Paylaşımlı bağlantı, bir bağlantının yansılarını oluşturma yeteneği sağlar. Böylece bir bağlantıda bir yansının alt bağlantıları ayrıldığında bu değişiklik diğer yansılara da yansıtılır. Köle bağlantı değişiklikleri yalnızca efendisinden alır, tersi olmaz. Özel bağlantı hiçbir yansı, köle, efendi almaz veya vermez. Kopyalanamayan bağlantı, başka yere tekrar bağlanamaz. Ayrıntılar, çekirdek kaynak ağacındaki Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt dosyasında belgelenmiştir; ayrıca bkz. mount-namespaces(7).

Desteklenen işlemler:

mount --make-shared bağlama-noktası
mount --make-slave bağlama-noktası
mount --make-private bağlama-noktası
mount --make-unbindable bağlama-noktası

Aşağıdaki komutlarla, belirtilen bağlama-noktası altındaki tüm bağlamaların türü ardışık olarak değiştirilebilir: 

mount --make-rshared bağlama-noktası
mount --make-rslave bağlama-noktası
mount --make-rprivate bağlama-noktası
mount --make-runbindable bağlama-noktası

mount bir --make-* seçeneği belirtildiğinde fstab(5) dosyasını okumaz. Gerekli bilgi komut satırında belirtilmelidir. Yayılım seçeneklerini (private, slave, share, unbindable, rprivate, rslave, rshared, runbindable) fstab(5) dosyasında bağlama seçenekleri olarak belirtmek de mümkündür.

Linux çekirdeğinin tek bir mount(2) sistem çağrısı ile birden çok yayılım seçeneğinin değiştirilmesine izin vermediği ve yayılım seçeneklerinin diğer bağlama seçenekleri ve işlemleriyle birlikte kullanılamayacağı unutulmamalıdır.

util-linux 2.23’ten beri mount komutu, bir mount(2) sistem çağrısı ile daha fazla yayılım (topoloji) değişikliği yapmak ve bunu üstelik, diğer bağlama işlemleriyle birlikte yapmak için de kullanılabilir. Yayılım seçenekleri, önceki bağlama işlemleri başarılı olduğunda ek mount(2) sistem çağrıları ile teker teker uygulanır. Bu kullanım durumunun atomik olmadığı unutulmamalıdır. Örneğin,

mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

komutu ile aşağıdaki komutlar aynı işlemi gerçekleştirir: 

mount /dev/sda1 /foo
mount --make-private /foo
mount --make-unbindable /foo

mount komutu, önce varsa fstab(5) dosyasındaki dosya sistemi bağlama seçeneklerini, ardından varsa -o komut satırı seçeneğinde belirtilen bağlama seçeneklerini elde edip bunları uyguladıktan sonra son olarak varsa -r veya -w komut satırı seçeneğini uygular.

mount komutu /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama araçlarına komut satırı seçeneklerinin tamamını aktarmaz. mount ile dışsal bağlama araçları arasındaki arayüz aşağıdaki YARDIMCI BAĞLAMA ARAÇLARI bölümünde açıklanmıştır.

mount komutu için kullanılabilen komut satırı seçenekleri:

Komut satırında (varsa) ds-türü belirtilen dosya sistemlerinden, belirtilmemişse tüm dosya sistemlerinden fstab(5) dosyasında belirtilenleri (noauto anahtar sözcüğünü içerenler hariç) bağlar. Dosya sistemleri, fstab(5) dosyasında sıraya göre bağlanır. mount komutu, önceden bağlanmış dosya sistemlerini algılamak için dosya sistemi kaynağını, hedefini (ve klonlama veya btrfs(5) için dosya sistemi kök dizinini) karşılaştırır. Zaten bağlı olan dosya sistemlerinin çekirdekteki tablosu, mount --all sırasında önbelleğe alınır. Yani, fstab(5) girdisi olan tüm dosya sistemleri bağlanmış olur.

Doğru işlevsellik /proc’a (zaten bağlı dosya sistemlerini algılamak için) ve /sys’ye (UUID= veya LABEL= gibi dosya sistemi etiketlerini değerlendirmek için) bağlıdır. mount --all çalıştırılmadan önce /proc ve /sys dosya sistemlerinin sisteme bağlanması veya /proc ve /sys’nin fstab(5)’ın ilk satırlarında tutulması şiddetle önerilir.

--all seçeneğini yeniden bağlama işlemlerinde de kullanmak mümkündür. Bu durumda tüm süzgeçler (-t ve -O) zaten bağlı dosya sistemleri tablosuna uygulanır.

Util-linux 2.35 sürümünden itibaren, -o seçeneği kullanılarak fstab(5) dosyasındaki bağlama seçeneklerini değiştirmek mümkündür (ayrıca bkz: --options-mode).

--all seçeneğinin fstab(5) sınaması için kullanılması kötü bir uygulamadır. Önerilen çözüm findmnt --verify komutunun kullanılmasıdır.

Bir alt ağacı başka bir yere yeniden bağlar (böylece alt ağacın içeriği iki yerden de erişilebilir olur). Bu seçenek yukarıda Başka bir yere tekrar bağlamak bölümü altında ayrıntılı açıklanmıştır.

Dosya yolunun bileşenlerinde yer alan sembolik bağların ardışık olarak izlenmesi işlemi stat(2) ve readlink(2) çağrıları ile yapılır ve bu seçenekle bu çağrılar yapılmaz. mount komutu, sembolik bağların ardışık olarak izlenmesi işlemini öntanımlı olarak tüm dosya yollarına uygular. Bu seçenek, zaten sembolik bağ içermeyen mutlak yollar için -f seçeneği ile birlikte kullanılabilir. Bu seçenek, mount -i çağrısı yapan dışsal araçlar için tasarlanmıştır. Normal bağlama işlemleri için bu komut satırı seçeneğinin asla kullanılmaması önerilir.

mount komutunun bu seçeneği /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama araçlarına aktarmadığı unutulmamalıdır.

(-a ile birlikte kullanılır.) Her bir aygıt için mount komutunun yeni bir kopyasını çalıştırır. Bu sayede değişik aygıtlar veya NFS sunucular aynı anda bağlanabilir. Bu yöntem hızlı olmasının yanında, NFS zaman aşımlarının da aynı anda kullanılmasını sağlar. Olumsuz tarafı ise, bağlama işlemlerinin bilinmeyen bir sırada yapılacak olmasıdır. Bu nedenle, örneğin, hem /usr hem de /usr/spool sistemleri bağlanmak isteniyorsa, bu seçenek kullanılamaz.

Gerçek sistem çağrısı hariç yapılması gereken herşeyi yapar. Tabir yerindeyse, dosya sisteminin bağlanmasını taklit eder. mount komutunun ne yapmaya çalıştığını izleyebilmek açısından -v seçeneğiyle birlikte kullanıldığında daha yararlıdır. Bu ayrıca, -n seçeneği ile daha önceden bağlanmış aygıtlara yeni girdiler eklemek için de kullanılabilir. -f seçeneği /proc/mounts içinde dosya sistemi için kayıt olup olmadığına bakar ve kayıt zaten mevcutsa başarısız olur (bu denetim, sahte olmayan normal bir bağlama ile çekirdek tarafından yapılır).

/sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama aracı mevcut olsa bile çağrılmaz.

etiketi belirtilen bölümü bağlar.

mount çıktısına etiketleri ekler. Bunun için, mount komutunun disk aygıtlarını okuma iznine sahip olması gerekir (kullanıcı kimliği root olmalı). Dosya sistemlerine, ext2 veya ext3 için e2label(8) komutunu kullanarak, XFS için xfs_admin(8), reiserfs için ise reiserfstune(8) ile böyle bir etiket atanabilir.

Alt ağacı başka bir yere taşır. Bu seçenek yukarıda Başka yere taşımak bölümü altında ayrıntılı açıklanmıştır.

Hedef dizin (bağlama noktası) yoksa oluşturulur. "-o X-mount.mkdir[=kip]" için kısa yoldur. Öntanımlı kip 0755’tir. Ayrıntılı bilgi X-mount.mkdir bağlama seçeneğinde bulunabilir.

/etc/mtab dosyasına kaydedilmeden dosya sisteminin bağlanmasını sağlar. Bu seçenek /etc gibi salt okunur dosya sistemlerinin bağlanmasında faydalı olabilir.

Bağlama işlemi belirtilen bağlama isimalanında gerçekleştirilir. isimalanı, ya bu isim alanında çalışan sürecin kimliği ya da alanı temsil eden özel dosyanın ismi olabilir.

mount, /etc/fstab dosyasını okuduğunda, /proc/mounts dosyasına veya /run/mount dizinine yazdığında mount(2) çağrısı yaparak belirtilen isimalanı geçer, aksi takdirde özgün isim alanında kalmaya devam eder. Yani, hedef isimalanının mount(2) çağrısı için gereken kütüphaneleri veya diğer gereksinimleri içermesi gerekmez.

Daha ayrıntılı bilgi mount_namespaces(7) kılavuz sayfasında bulunabilir.

-a seçeneğinin geçerli olduğu dosya sistemleri kümesini sınırlar. Bu bakımdan -t seçeneği gibidir, ancak -a ile birlikte belirtilmezse işe yaramaz. Örneğin, 

mount -a -O no_netdev

komutu, /etc/fstab dosyasındaki dosya sistemlerinden bağlama seçenekleri alanında _netdev seçeneği belirtilenler dışındakileri bağlar.

Her seçeneğin tam olarak eşleşmesinin gerekliliği bakımından -t seçeneğinden farklıdır; bir seçeneğin başına eklenen olumsuzlama eki, diğer seçenekleri etkilemez.

-t ve -O ile belirtilen bağlama seçenekleri birlikte uygulanır; örneğin

mount -a -t ext2 -O  _netdev

komutu, sadece ext2 veya sadece _netdev seçenekli dosya sistemlerini değil, tüm ext2 dosya sistemlerini _netdev seçeneğiyle bağlar.

Belirtilen bağlama seçenekleri uygulanır. Bağlama seçenekleri virgül ayraçlı bir liste olarak belirtilir. Örnek: 

mount LABEL=mydisk -o noatime,nodev,nosuid

Ayrıntılı bilgi DOSYA SİSTEMİNDEN BAĞIMSIZ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ ve DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ bölümlerinde bulunabilir.

fstab ve mtab dosyalarındaki bağlama seçeneklerinin komut satırındaki bağlama seçenekleriyle nasıl birleştirileceğini belirler. kip olarak ignore (yok say), append (sona ekle), prepend (başa ekle) veya replace (değiştir) değerlerinden biri belirtilebilir. Örneğin, append, fstab dosyasındaki bağlama seçeneklerinin komut satırındaki bağlama seçeneklerinin ardına ekleneceği anlamına gelir. prepend öntanımlı olup fstab dosyasındaki bağlama seçenekleri komut satırındaki bağlama seçeneklerinden önce değerlendirilir. Çakışan seçenekler varsa, son seçeneğin kazanacağı unutulmamalıdır.

Öntanımlı bağlama seçeneklerinin kaynağı. kaynak fstab, mtab veya disable değerleri virgül ayraçlı olarak belirtilebilir. disable diğer ikisini devre dışı bırakır; fstab ve mtab örtük olarak --options-source-force seçeneğini uygular. fstab,mtab öntanımlı değerdir.

aygıt ve bağlama-noktası belirtilse bile bağlama seçenekleri fstab veya mtab dosyasından okunur.

Bir alt ağaç ve olası tüm alt ağaçlar başka bir yere tekrar bağlanabilir (böylece bu içerik her iki yerden de erişilebilir olur). Bu konu yukarıda Başka bir yere tekrar bağlamak bölümünde açıklanmıştır.

Dosya sistemini salt okunur bağlar. -o ro ile eşanlamlıdır.

Dosya sistemi türüne, duruma ve çekirdek davranışına bağlı olarak sistemin yine de aygıta yazabileceği unutulmamalıdır. Örneğin, ext3 ve ext4, dosya sistemi kirliyse günlüğü yeniden yürütülür. Bu tür yazma erişimini önlemek için, bir ext3 veya ext4 dosya sistemini ro,noload bağlama seçenekleriyle bağlamak veya blok aygıtının kendisini salt okunur kipe ayarlamak gerekebilir, bkz. blockdev(8) komutu.

Uyduruk mount seçeneklerinde hata verilip işlemin yarıda kalmasını önler. Bu seçenek sayesinde, dosya sisteminde desteklenmeyen seçenekler gözardı edilir. Bütün dosya sistemleri bu seçeneği desteklemez. Şimdilik yalnızca, mount.nfs(8) için desteklenmektedir.

mount komutu için yalnızca bir girdi verilirse, bu hedef (bağlama-noktası) veya kaynak (aygıt) olarak yorumlanabilir. Bu seçenek kaynağın açıkça tanımlanmasını sağlar.

mount komutu için yalnızca bir girdi verilirse, bu hedef (bağlama-noktası) veya kaynak (aygıt) olarak yorumlanabilir. Bu seçenek hedefin açıkça tanımlanmasını sağlar.

Belirtilen dizini tüm bağlama hedeflerinin başına ekler. Bu seçenek fstab’ı takip etmek için kullanılabilir, ancak bağlama işlemleri başka bir yerde yapılır, örneğin: 

mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir

sistem fstab’ındaki herşeyi /chroot altında bağlar, tüm eksik bağlama noktaları oluşturulur (X-mount.mkdir nedeniyle). Sistem fstab’ı yerine başka bir fstab kullanmak için aşağıdaki --fstab seçeneği kullanılabilir.

Sistem fstab’ı yerine kullanılacak fstab dosyasının yolunu belirler. yol bir dizinse, dizindeki dosyalar strverscmp(3)’e göre sıralanır; "." ile başlayan dosyalar ve .fstab uzantısı olmayanlar yok sayılır. Seçenek birden fazla belirtilebilir. Bu seçenek çoğunlukla, standart sistem yapılandırmasının ötesinde ek yapılandırmanın belirtildiği initramfs veya chroot betikleri için tasarlanmıştır.

mount komutu --fstab seçeneğini /sbin/mount.ds-türü yardımcılarına aktarmaz, bu da yeni fstab dosyalarının yardımcılar için görünmez olacağı anlamına gelir. Bu normal bağlamalar için sorun değildir, ancak bağlayan root olmayınca, kullanıcı haklarını doğrulamak için her zaman fstab gerekir.

ds-türü ile bağlanacak dosya sisteminin türü belirtilir. Desteklenen dosya sistemi türleri çalışan çekirdeğe bağlı olup en bilinenleri şunlardır: ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs, cifs. Desteklenen dosya sistemlerinin tam listesi /proc/filesystems ve /lib/modules/$(uname -r)/kernel/fs dosyalarında bulunabilir.

mount ve umount(8) komutları dosya sistemi alt türlerini destekler. Alt tür, bir ’.alttür’ soneki ile tanımlanır. Örnek: ’fuse.sshfs’. Bağlanacak kaynağa bir önek eklemek yerine alt tür gösteriminin kullanılması önerilir (örneğin ’sshfs#example.com’ kullanımdan kaldırılmıştır).

Şayet –t seçeneği belirtilmemişse veya auto türü tanımlı ise, dosya sistemi türü mount tarafından libblkid(3) kütüphanesi kullanılarak algılanmaya çalışılır. Şayet bu algılamadan bir sonuç elde edilemezse; mount, /etc/filesystems dosyasını okumaya çalışır. Şayet bu dosya da yoksa /proc/filesystems dosyasını arar. “nodev” etiketli olanlar (örn, devpts, proc ve nfs) hariç, burada listelenen bütün dosya sistemleri denenir./etc/filesystems dosyası bir satırda * ile bitiyorsa mount daha sonra /proc/filesystems dosyasını da okur. Denemeler sırasında tüm dosya sistemi türleri silent. bağlama seçeneği ile bağlanır.

Kullanıcılar tarafından bağlanan disketler için auto türü faydalı olabilir. Algılama sırasını değiştirmek için, bir /etc/filesystems dosyası oluşturmak (bu sayede vfat’i msdos’tan önce veya ext3’ü ext2’den önce denemek mümkün olur) veya çekirdek modülü olarak bir özdevinimli yükleyici kullanmak faydalı olacaktır.

–t seçeneğinde veya /etc/fstab girdisinde birden fazla dosya sistemi türü, virgül ayraçlı bir liste olarak belirtilebilir. Bağlanması istenmeyen dosya sistemi türlerinin isimlerinden önce no öneki konulabilir. /etc/fstab girdilerinde no öneki etkisisizdir.

no öneki –a seçeneği ile anlamlıdır. Örneğin,

mount -a -t nomsdos,nosmbfs

komutuyla msdos ve smbfs türleri hariç bütün dosya sistemleri bağlanacaktır.

Çoğu dosya sistemi türü için, mount komutunun tek yapması gereken basit bir mount(2) sistem çağrısı yapmaktır ve dosya sistemi türü hakkında ayrıntılı bilgi gerekmez. Ancak birkaç tür için (nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs gibi) türe özgü kod gerekir. nfs, nfs4, cifs, smbfs ve ncpfs dosya sistemlerinin ayrı bir bağlama aracı vardır. Tüm türleri aynı yöntemle ele almayı mümkün kılmak için mount, ds-türü belirtilerek çalıştırıldığında varsa /sbin/mount.ds-türü yardımcı aracını çalıştırır. smbmount uygulamasının farklı sürümlerinin farklı çağrı kuralları olduğundan, /sbin/mount.smbfs’nin istenen çağrıyı ayarlayan bir kabuk betiği olması gerekebilir.

uuid ile evrensel tek kimliği belirtilen dosya sistemini bağlar.

Ayrıntı kipi.

Dosya sistemini oku/yaz bağlar. Oku/yaz bağlamak çekirdek öntanımlısıdır. mount için ise yazma korumalı aygıtlarda oku/yaz mount(2) sistem çağrısı başarısız olursa dosya sistemini salt-okunur olarak bağlamayı denemek öntanımlıdır.

-o rw ile eşanlamlıdır.

Komut satırında -w belirtilmesinin mount’u yazmaya karşı korumalı aygıtlarda veya önceden bağlanmış salt-okunur dosya sistemlerinde salt-okunur bağlamayı asla denememesi için zorlayacağı unutulmamalıdır.

Yardım metnini gösterir ve çıkar.

Sürüm bilgilerini gösterir ve çıkar.

DOSYA SİSTEMİNDEN BAĞIMSIZ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ

Bu seçeneklerden bazıları yalnızca /etc/fstab dosyasında göründüklerinde kullanışlıdır.

Bu seçeneklerden bazıları sistem çekirdeğinde öntanımlı olarak etkinleştirilebilir veya devre dışı bırakılabilir. Geçerli yapılandırma /proc/mounts içindeki bağlama seçenekleriyle belirlenir. Dosya sistemlerinin ayrıca dosya sistemine özgü öntanımlı bağlama seçenekleri olduğu unutulmamalıdır (örneğin, extN dosya sistemleri için tune2fs -l çıktısına bakılabilir).

Aşağıdaki seçenekler, bağlanmakta olan herhangi bir dosya sistemi için geçerlidir (ancak, bazıları her dosya sisteminde dikkate alınmaz - örneğin, sync seçeneği yalnızca ext2, ext3, ext4, fat, vfat, ufs ve xfs için etkilidir):

Dosya sistemine tüm G/Ç eşzamansız yapılır. (Ayrıca bkz: sync seçeneği)

noatime özelliği kullanılmaz, yani dosya düğümü erişim zamanı öntanımlı olarak çekirdek tarafından denetlenir. Ayrıca, relatime ve strictatime bağlama seçeneklerinin açıklamalarına da bakılabilir.

Dosya sistemi üzerinde, dosya düğümü erişim zamanı güncellenmez (Örneğin, haber kuyruğuna erişim çabuklaştırılarak haber sunucuları hızlandırılabilir). Tüm dosya düğümü türlerinde çalışır (dizinlerde de), örtük olarak nodiratime seçeneği de uygulanır.

-a seçeneği ile bağlanabilir.

Dosya sistemi -a seçeneği ile bağlanmaz, bu dosya sistemi doğrudan açıkça belirtilerek bağlanabilir.

context= seçeneği, VFAT ile biçimlendirilmiş disket, sabit disk gibi genişletilmiş öznitelikleri desteklemeyen dosya sistemlerini veya SELinux olmayan bir diskten normalde SELinux altında çalışmayan ext3 veya ext4 gibi sistemleri bağlarken kullanışlıdır. Ayrıca, context= disket gibi güvenilmez dosya sistemlerinde de kullanılabilir. Ayrıca önceki 2.4.x çekirdek sürümlerinde xattr destekli dosya sistemleriyle uyumluluğa yardımcı olur. xattr destekli dosya sistemlerinde bile, tüm diske tek bir güvenlik bağlamı atanarak her dosyayı etiketlemek zorunda kalmadan zamandan tasarruf edilebilir.

Çıkarılabilir medya için context="system_u:object_r:removable_t" seçeneğinin kullanımı yaygındır.

fscontext= seçeneği, xattr desteğinden bağımsız olarak tüm dosya sistemlerinde çalışır. fscontext= seçeneği, belirli bir güvenlik bağlamına kapsayıcı bir dosya sistemi etiketi tanımlar. Bu dosya sistemi etiketi, dosyalardaki tek tek etiketlerden ayrıdır. Bağlama veya dosya oluşturma gibi belirli türdeki izin denetimleri için tüm dosya sistemini temsil eder. Bireysel dosya etiketleri hala dosyaların kendilerindeki xattr’lerden elde edilir. context= seçeneği, her dosya için aynı etiketi sağlamanın yanısıra, aslında fscontext=’in sağladığı toplu bağlamı da buna ekler.

defcontext= seçeneği kullanılarak etiketlenmemiş dosyalar için öntanımlı güvenlik bağlamı tanımlanabilir. Bunun için xattr etiketlerini destekleyen bir dosya sistemi gerekir ve etiketlenmemiş dosyalar için tanımlanmış değeri geçersiz kılar.

rootcontext= seçeneği, bir dosya sisteminin veya kök düğümünün sisteme bağlanmadan önce, kullanıcı alanında görünür hale gelmeden açıkça etiketlenmesine olanak tanır. Bunun durumsuz Linux gibi şeyler için yararlı olduğu görülmüştür.

Çekirdeğin, bağlam seçeneğini içeren herhangi bir yeniden bağlama isteğini, geçerli bağlamdakini değiştirmese bile reddettiği unutulmamalıdır.

bağlam değeri virgül içerebilir, bu durumda değerin uygun şekilde tırnak içine alınması gerekir, aksi takdirde mount virgülü bağlama seçenekleri arasında bir ayırıcı olarak yorumlar. Kabuğun tırnak ayıklaması yaptığı bu nedenle çifte tırnaklama yapılması gerektiği unutulmamalıdır. Örneğin, 

mount -t tmpfs none /mnt -o \
’context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec’

Ayrıntılar için, bkz: selinux(8)

Öntanımlı seçenekler kullanır: rw, suid, dev, exec, auto, nouser, async

Kullanılan sistemdeki tüm öntanımlı bağlama seçeneklerinin çekirdeğe ve dosya sistemi türüne bağlı olduğu unutulmamalıdır. Bu bölümün başlangıcında daha fazla ayrıntı bulunabilir.

Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanır.

Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanmaz.

Bu dosya sistemi üzerinde dizin düğümü erişim zamanları güncellenir. (noatime belirtilmişse bu seçenek yok sayılır.)

Bu dosya sistemi üzerinde dizin düğümü erişim zamanları güncellenmez. (noatime belirtilmişse örtük olarak bu seçenek de uygulanır.)

Dosya sistemi içinde tüm dizin güncellemeleri eşzamanlı gerçekleştirilir. Etkilenen sistem çağrıları: creat(2), link(2), unlink(2), symlink(2)), mkdir(2), rmdir(2), mknod(2) ve rename(2).

Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilir.

Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilmez. Bu seçenek farklı bir mimariye ait çalıştırılabilir dosyaların bulunduğu bir dosya sistemi için yararlıdır.

Sıradan bir kullanıcının, bu kullanıcının gruplarından biri aygıtın grubuyla eşleşiyorsa dosya sistemini bağlamasına izin verir. Bu seçenek, örtük olarak (seçenek satırında, sonraki group,dev,suid gibi seçeneklerle geçersiz kılınmadıkça) nosuid ve nodev seçeneklerini de uygular.

Dosya düğümünün her güncellenişinde i_version dosya düğümü alanı bir arttırır.

i_version dosya düğümü alanı arttırılmaz.

Bu dosya sisteminde zorunlu kilitlere izin verilir. Bkz: fcntl(2). Bu seçeneğin Linux üzerinde kullanımı önerilmemektedir.

Bu dosya sisteminde zorunlu kilitlere izin verilmez.

_netdev
Dosya sisteminin, ağ erişimi gerektiren bir aygıtta bulunduğunu belirtir (ağ sistemde etkinleştirilene kadar sistemin bu dosya sistemlerini bağlamaya çalışmasını önlemek için kullanılır).

Aygıt yoksa hatalar bildirilmez.

Dosya düğümü erişim zamanlarını değişiklik zamanına veya değişikliğe göreli günceller. Erişim zamanı, yalnızca önceki erişim zamanı, geçerli değişiklikten veya değişiklik zamanından önceyse güncellenir. (noatime’a benzer, ancak bir dosyanın son değişiklikten beri okunup okunmadığını bilmesi gereken mutt(1) gibi diğer uygulamaları etkilemez.)

Linux 2.6.30’dan beri, (noatime belirtilmediyse) çekirdek ön tanımlı olarak bu seçenek tarafından sağlanan davranışı kullanmakta olup geleneksel davranışı elde etmek için strictatime seçeneğini de gerektirir. Ayrıca Linux 2.6.30’dan beri dosyanın son erişim zamanı 1 günden eskiyse mutlaka güncellenmektedir.

relatime özelliği kullanılmaz. Ayrıca, bkz: strictatime

Tüm erişim zamanı güncellemelerini açıkça istemeye izin verir. Bu, çekirdekte relatime veya noatime özelliğinin ön tanımlı olmasını sağlar, ancak yine de kullanıcı alanının bunu geçersiz kılmasına izin verir. Ön tanımlı sistem bağlama seçenekleri hakkında daha fazla ayrıntı için /proc/mounts dosyasına bakılabilir.

Dosya düğümü erişim zamanı güncellemeleri için çekirdeğin ön tanımlı davranışı kullanılır.

Zamanları (atime, mtime, ctime) yalnızca dosya düğümün bellekteki sürümünde günceller.

Bu bağlama seçeneği, ön tahsisli dosyalara sıklıkla rastgele yazan iş yükleri için dosya düğüm tablosuna yazma işlemlerini önemli ölçüde azaltır.

Disk üzerindeki zaman damgaları yalnızca şu durumlarda güncellenir:

  • Dosya zaman damgalarıyla ilgisi olmayan bazı değişiklikler için dosya düğümünün güncellenmesi gerekmiştir.
  • Bir uygulama fsync(2), syncfs(2)) veya sync(2) çağrılarını kullanıyordur.
  • Silinmemiş bir dosya düğümü bellekten çıkarılmıştır,
  • Dosya düğümünün diske yazılmasından beri 24 saatten fazla zaman geçmiştir.

lazytime özelliği kullanılmaz.

Bu dosya sisteminde uygulama çalıştırılırken dosya yetenekleri veya kullanıcı ve grup belirtme bitleri önemsenir.

Bu dosya sisteminde uygulama çalıştırılırken dosya yetenekleri veya kullanıcı ve grup belirtme bitleri önemsenmez. Ek olarak, SELinux alan geçişlerinde nnp_nosuid_transition ilke yeteneğinin de etkin olmasını gerektiren nosuid_transition izni de gerekir.

Sessizlik kipi.

Sessizlik kipi kapatılır.

Kullanıcının aygıtın sahibi olması koşuluyla sıradan bir kullanıcının dosya sistemini bağlamasına izin verir. Bu seçenek örtük olarak nosuid ve nodev seçeneklerini de uygular (seçenek satırında, sonraki owner,dev,suid gibi seçeneklerle geçersiz kılınmadıkça).

Bağlı olan bir dosya sistemini tekrar bağlamaya çalışır. Buna genellikle, bağlama özelliklerinin değiştirilmesi gereken durumlarda başvurulur. Mesela, oku-yaz kipinde bağlanmış bir dosya sistemini salt-okunur yapmak için kullanılabilir. Aygıt ya da bağlantı noktasını değiştirmez.

"remount,bind" işlemlerinin özel bir anlamı vardır. Ayrıntılar yukarıda Başka bir yere tekrar bağlamak bölümünde açıklanmıştır.

Yeniden bağlama işlevi, mount komutunun fstab’daki seçeneklerle çalıştığı standart yolu izler. Yani, aygıt ve bağlama-noktası birlikte belirtildiğinde fstab (veya mtab) okunmaz.

mount -o remount,rw /dev/foo /dir

Bu çağrıdan sonra tüm eski bağlama seçenekleri geçersiz olur ve mount komutu tarafından dahili olarak gerçeklenen loop= seçeneği dışında fstab (veya mtab) dosyasındaki bağlama seçenekleri yok sayılır. 

mount -o remount,rw /dir

Bu çağrıdan sonra mount, fstab’ı okur ve bu seçenekleri komut satırındaki (-o) bağlama seçenekleriyle birleştirir. fstab’da bağlama noktası bulunamazsa, kaynak belirtilmeyen yeniden bağlamaya izin verilir.

mount, belirtilen süzgeç (-O ve -t) ile eşleşen önceden bağlanmış tüm dosya sistemlerini yeniden bağlamak için --all seçeneğinin kullanılmasına izin verir. Örnek:

mount --all -o remount,ro -t vfat

komutu ile evvelce bağlanmış tüm vfat dosya sistemleri salt-okunur olarak yeniden bağlanır. Dosya sistemlerinin her biri mount -o remount,ro /bağlama-noktası kalıbı ile yeniden bağlanır. Yani, mount komutu fstab veya mtab’ı okuyup bu seçenekleri komut satırındaki seçeneklerle birleştirir.

Dosya sistemini salt okunur kipte bağlar.

Dosya sistemini oku-yaz kipinde bağlar.

Dosya sistemine bütün G/Ç’lar eşzamanlı yapılır. Ömrü yazma sayısıyla sınırlanmış ortamlarda (örneğin bazı flash sürücüleri, SSD gibi) eşzamanlama (tamponsuz, doğrudan diskle çalışma), aygıt ömrünün kısalmasına neden olabilir.

Sıradan (root olmayan) kullanıcıların dosya sistemini bağlamasına izin verilir. Sistemi bağlayan kullanıcının adı mtab’a (veya mtab bulunmayan sistemlerde /run/mount içindeki özel libmount dosyasına) yazılır, böylece bu kullanıcı dosya sistemini daha sonra ayırabilir. Bu seçenek, noexec, nosuid ve nodev seçeneklerini örtük olarak uygular (seçenek satırındaki user, exec, dev, suid gibi sonraki seçenekler tarafından gözardı edilmedikleri sürece).

Sıradan (root olmayan) kullanıcıların dosya sistemini bağlamasına izin verilmez. Bu seçenek öntanımlıdır; örtük olarak hiçbir seçenek uygulanmaz.

Bütün kullanıcılara mount ve umount komutunu kullanma yetkisi verir. Bu seçenek, noexec, nosuid ve nodev seçeneklerini örtük olarak uygular (seçenek satırındaki users, exec, dev, suid gibi sonraki seçenekler tarafından gözardı edilmedikleri sürece).

"X-" ön ekine sahip tüm seçenekler, yorumlar veya uygulamaya özgü kullanıcı seçenekleri olarak yorumlanır. Bu seçenekler kullanıcı alanında (örn., mtab dosyası) saklanmaz, mountds-türü bağlama yardımcılarına veya mount(2) sistem çağrısına gönderilmez. Önerilen biçim X-uygulama.seçenek’tir.

X- seçenekleri gibidir, ancak kullanıcı alanında kalıcı olarak saklanır. Bu, seçeneklerin umount(8) veya diğer işlemler için de geçerli olduğu anlamına gelir. Kullanıcı alanında bağlama seçeneklerini gerçeklemenin zor olduğu unutulmamalıdır, çünkü libmount tabanlı araçları kullanmak gereklidir ve seçeneklerin her zaman kullanılabilir kalacağının garantisi yoktur (örneğin, bir bağlantıyı başka yere taşıma işleminden sonra veya paylaşımsız isim alanında).

Util-linux v2.30’dan önce x-* seçeneklerinin libmount tarafından korunmadığı ve kullanıcı alanında saklanmadığı (işlevsellik o zamanlar X-* ile aynıydı), ancak artan kullanım senaryoları nedeniyle (initrd, systemd vb.) işlevselliğin, mevcut fstab yapılandırmalarını herhangi bir değişiklik olmadan kullanılabilir durumda tutmak üzere genişletildiği unutulmamalıdır.

Henüz mevcut değilse, bir hedef dizin (bağlama noktası) oluşturmaya izin verir. İsteğe bağlı kip, sekizli gösterimde mkdir(2) için kullanılan dosya sistemi erişim kipini belirler. Öntanımlı kip 0755’tir. Bu işlevsellik yalnızca root kullanıcılar için veya mount suid izinleri olmadan çalıştırıldığında desteklenir. Seçenek ayrıca x-mount.mkdir olarak da desteklenir, ancak v2.30’dan beri bu gösterimin kullanımı önerilmemektedir. Ayrıca bkz: --mkdir

Bağlı olmayan bir dosya sistemini geçici olarak bağlayıp onun bir alt dizinine bağlı bir dosya sistemini başka bir yere kopyalamak için kullanılabilir. Şimdilik, bu özellik, paylaşılmamış bir ad alanındaki geçici bir dosya sistemi kök dizinini bağladıktan sonra, belirtilen alt dizine son bağlama noktasını kopyalayıp (remount değil bind) dosya sistemi kök dizinini ayırmak şeklinde gerçeklenmektedir. Böyle bir alt dizin bağlaması, birden çok mount(2) sistem çağrısı tarafından gerçeklenmesine rağmen, sistemin geri kalanı için tek bir çağrı olarak görünür. Bu özellik DENEYSELDİR.

Dosya yolları çözümlenirken sembolik bağlar izlenmez. Sembolik bağlar yine de oluşturulabilir ve readlink(1), readlink(2), realpath(1) ve realpath(3)hala düzgün şekilde çalışır.

DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ

Aşağıdaki seçenekler, sadece belirli dosya sistemlerinde geçerlidir. Bunlar dosya sistemi çeşitlerine göre sıralanmıştır. Mümkün olduğunca, ayrıntılar için önce dosya sistemine özel kılavuz sayfalarına başvurulmalıdır. Bu sayfalardan bazıları aşağıdaki tabloda listelenmiştir.

Dosya sistemi Kılavuz Sayfası
btrfs btrfs(5)
cifs mount.cifs(8)
ext2, ext3, ext4 ext4(5)
fuse fuse(8)
nfs nfs(5)
tmpfs tmpfs(5)
xfs xfs(5)

Yukarıda listelenen bazı sayfaların yalnızca ilgili kullanıcı alanı araçları kurulduktan sonra kullanılabilir olacağı unutulmamalıdır.

Aşağıdaki seçenekler yalnızca belirli dosya sistemleri için geçerlidir. Bunlar dosya sisteminin adına göre abecesel sıralanmıştır. Tüm seçenekler bağlama seçeneği olup yalnızca -o komut satırı seçeneğinde belirtilebilir.

Hangi seçeneklerin destekleneceği biraz da çalışan çekirdeğe bağlıdır. Daha fazla bilgi, çekirdek kaynak paketinin Documentation/filesystems alt dizinindeki dosya sistemine özgü dosyalarda bulunabilir.

Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak uid=gid=0 dır.

Sırası ile adfs için “sahibinin” izinlerini ve “diğerlerinin” izinlerini ayarlar. (öntanımlı olarak: sırası ile 0700 ve 0077 dir). Ayrıca bkz: /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst

Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak uid=gid=0 dır. Fakat uid ve gid seçeneklerine değer belirtilmediği durumlarda, geçerli sürecin değerleri atanır.

Bütün dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar.

Asıl değerleri yok sayarak, bütün dosyaların erişim izinlerini değer & 0777 olarak değiştirir. Okuma iznine sahip dizinlere arama izni ekler. değer sekizlik tabanda belirtilir.

Dosya sistemindeki koruma bitlerinde herhangi bir değişiklik yapılmasına izin vermez.

Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini, ilk sync veya umount sonrası bağlama noktasının kullanıcı ve grup kimliklerine ayarlar ve sonra da bu seçenek temizlenir. Tuhaf...

Her başarılı bağlama için, ekrana bilgilendirici bir ileti basar.

Bir bağı izlerken ds birim isminden önce kullanılan önek.

Bir sembolik bağı izlerken / öncesinde kullanılan önek (en fazla 30 karakterlik).

Aygıtın başlangıcındaki kullanılmamış blok sayısı (öntanımlı: 2).

Kök bloğunun kesin yeri belirtilir.

Blok boyu belirtilir. Kullanılabilecek değerler: 512, 1024, 2048, 4096.

Bu seçenekler geçerlidir ama yoksayılır (bununla birlikte, bu seçenekler /etc/fstab içinde kullanılırsa kota araçları tepki verebilir).

debugfs dosya sistemi, geleneksel olarak /sys/kernel/debug altına bağlanan sözde dosya sistemidir. Çekirdek 3.4 sürümünden beri, debugfs için aşağıdaki seçenekleri desteklemektedir:

Bağlama noktasının sahip ve grubunu tanımlar.

Bağlama noktasının kipini tanımlar.

devpts dosya sistemi sözde dosya sistemidir, geleneksel olarak /dev/pts altına bağlanır. Bir sözde uçbirim elde edebilmek için, bir süreç /dev/ptmx’i açar; daha sonra bu uçbirimin numarası bu sürece bildirilir ve yardımcı sözde uçbirime /dev/pts/<numara> şeklinde erişilebilir.

Yeni oluşturulan PTY’lerin kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Hiçbir şey belirtilmemişse, bu değerlere, uçbirimi oluşturan sürecin değerleri atanır. Örneğin: Grup kimliği 5 olan bir tty grubu varsa, gid=5 ile yeni açılan PTY bu gruba dahil edilir.

Yeni oluşturulan PTY’lerin kipini belirler. Öntanımlı kip 0600’dür. mode=620 ve gid=5 değerleri ile yeni açılan PTYler için “mesg y” öntanımlı olur.

devpts dosya sisteminin özel bir örneğini oluşturur, böylece bu yeni örnekte tahsis edilen sözde terminaller, diğer devpts örneklerinde oluşturulanlardan bağımsız olur.

newinstance seçeneği olmayan tüm devptsler, aynı sözde uçbirim indisleri kümesini paylaşır (yani, eski kipi). newinstance seçeneği olanların indis kümesi ise, kendilerine özel, diğerlerinden bağımsız olur.

Bu seçenek esas olarak Linux çekirdeğindeki kapsayıcıları desteklemek için kullanılır. 2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca, bu bağlama seçeneği yalnızca, çekirdek yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES etkinleştirildiğinde geçerli olur.

Bu seçeneği etkin şekilde kullanmak için /dev/ptmx, pts/ptmx’e sembolik bir bağ olmalıdır. Daha fazla bilgi, çekirdek kaynak paketinindeki Documentation/filesystems/devpts.txt dosyasında bulunabilir.

devpts dosya sisteminde yeni ptmx aygıt düğümünün kipini belirler.

Birden çok devpts örneği desteğiyle, her örneğin (bkz: newinstance) devpts dosya sisteminin kök dizininde özel bir ptmx düğümü bulunur (genel olarak /dev/pts/ptmx).

Çekirdeğin eski sürümleriyle uyumluluk için, yeni ptmx düğümünün öntanımlı kipi 0000’dır. Bu seçenek ile ptmx düğümü için daha kullanışlı bir kip belirtilebilir. newinstance seçeneği belirtildiğinde bu seçeneğin de kullanılması şiddetle önerilir.

2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca, bu seçenek yalnızca, çekirdek yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES etkinleştirildiğinde geçerli olur.

fat bağımsız bir dosya sistemi değildir ama msdos, umsdos ve vfat dosya sistemlerinin ana parçasıdır.

Blok boyunu belirler (öntanımlı: 512). Bu seçenek artık kullanılmıyor.

Tüm dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak geçerli sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlar. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca sıradan dosyalar için ayarlar. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

Değişiklik ve erişim zamanını değiştirme izinlerini belirler.

20
Geçerli süreç, dosyanın grubundaysa, zaman damgasını değiştirebilir.

2
Zaman damgasını herkes değiştirebilir.

umask’ın (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlanması öntanımlıdır. (Dizin yazılabilir ise utime(2) çağrısına da izin verilir. örnek: ~dmask & 022)

Normalde utime(2), geçerli sürecin dosyanın sahibi mi yoksa yalnızca CAP_FOWNER yeteneğine mi sahip olduğuna bakılır. Ancak FAT dosya sistemlerinde diskte UID/GID yoktur, bu nedenle normal denetim çok esnek değildir ancak bu seçenek ile bu esnetilebilir.

Üç farklı seçicilik seviyesi seçilebilir:

Büyük ve küçük harfler aynı kabul edilir ve uzun isimler kısaltılır (örneğin; epeyuzunisim.filanca, epeyuzun.fil olur), isim ve uzantıda ön ve iç boşluklar korunur.

"relaxed" değerine çok benzer ama pek çok özel karakter kabul edilmez (*, ?, <, boşluk, vs.). Bu seçenek öntanımlıdır.

"normal" değerine çok benzer ama Linux’ta bazan kullanılan fakat MS-DOS tarafından kabul edilmeyen özel karakterler ve uzun isimler reddedilir (+, =, boşluk, vs.).

FAT ve VFAT dosya sistemlerinde, kısa isim karakterlerine dönüşüm için kullanılacak kod sayfası belirtilir. Öntanımlı: 437.

Bu seçenek artık kullanılmadığından başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

Sürücü olarak kullanılacak CVF (Compressed Volume File - Sıkıştırılmış Oylum Dosyası) modülü olarak otomatik saptanan modül yerine modül modülünü kullanmaya zorlar. Şayet çekirdek kmod destekli ise bu seçenek, istendiğinde CVF modülü yüklemesini de denetler.

seçenek CVF modülüne aktarılır. Bu seçenek artık kullanılmıyor.

Hata ayıklama etkinleştirilir. Bir sürüm dizgesi ve bir dosya sistemi girdileri listesi basılır (girdilerin tutarsız göründüğü durumlarda da basılır).

Belirtilirse, bloklar serbest bırakıldığında blok aygıtında yoket/kırp işlemlerinin uygulanmasına neden olur. Bu, SSD’ler ve seyrek/ince olarak sağlanan LUN’lar için kullanışlıdır.

Belirtilirse, yedekleme aygıtı boyutuna göre belirlenen bir son çare öntanımlısı olarak BIOS Girdileri Bloğu yapılandırması kullanılır. Bu statik girdiler 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB ve 360 kiB disketler ve disket imgeleri için DOS 1.x tarafından kabul edilen öntanımlı değerlerle eşleştirilir.

Önemli hatalar için FAT davranışını belirler: panic (panikle), continue (hiçbir şey yapmadan devam et) veya remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla - öntanımlıdır).

12, 16 veya 32 bitlik fat sistemi belirtir. Bu seçeneğin belirtildiği durumlarda otomatik FAT türü saptaması yoksayılır. Kullanırken DİKKATLİ OLUN!

8 bitlik karakterlerle, 16 bitlik Unicode karakterler arasında dönüşüm işlemi için kullanılacak karakter kümesini belirler. Öntanımlı küme iso8859-1’dir. Uzun dosya isimleri disk üzerinde Unicode biçiminde saklanır.

Yalnızca FAT dosya sistemi NFS üzerinden dışa aktarılmak isteniyorsa etkinleştirilmelidir.

nfs=stale_rw: Bu seçenek, aramaları iyileştirmek için nfs ile ilgili kod tarafından kullanılan dizinlerin dosya düğümlerini tamponlamakta kullanılır . NFS üzerinden tüm dosya işlemleri (okuma/yazma) desteklenir, ancak NFS sunucusundaki bir önbellek tahliyesinin, yapay ESTALE hatalarına neden olma olasılığı vardır.

nfs=nostale_ro: Bu seçenek, dosya düğümü indisini ve dosya tanıtıcısını FAT dizini girdisindeki bir dosyanın disk üzerindeki konumuna dayandırır. Bir dosya, bulunduğu dizinin dosya düğümü tamponundan çıkarıldıktan sonra ESTALE hatasının oluşmamasını sağlar. Ancak bu, yeniden adlandırma, oluşturma ve bağ kaldırma gibi işlemlerin dosya tanıtıcılarının artık farklı bir dosyayı göstermesine ve büyük olasılıkla veri bozulmasına neden olabileceği anlamına gelir. Bunun ortaya çıkmaması için, bu seçenek ek olarak dosya sistemini salt okunur olarak bağlar.

Geriye dönük uyumluluğu korumak için, stale_rw öntanımlı olduğu takdirde -o nfs de kabul edilir.

Bu seçenek, yerel saat (FAT üzerinde Windows tarafından kullanıldığı gibi) ve UTC (Linux’un dahili olarak kullandığı) arasındaki zaman damgalarının dönüştürülmesini devre dışı bırakır. Bu, yerel saatin olumsuzluklarından kaçınmak için UTC’ye ayarlanmış aygıtları (sayısal kameralar gibi) bağlarken özellikle kullanışlıdır.

Zaman damgalarının FAT tarafından kullanılan yerel saatten UTC’ye dönüştürülmesi için saat farkını belirler. Yani, Linux tarafından dahili olarak kullanılan UTC’ye dönüştürmek için her zaman damgasından fark dakika çıkarılır. Bu, çekirdekte settimeofday(2) aracılığıyla ayarlanan saat dilimi dosya sistemi tarafından kullanılan saat dilimi olmadığında kullanışlıdır. Yaz saati uygulamalarında bu seçeneğin doğru zaman damgaları sağlamadığı unutulmamalıdır - yaz saatinin uygulandığı saatlere bağlı olarak zaman damgaları bir saat farklı olacaktır.

Sessiz kip etkinleştirilir. Dosyaların sahiplik ve kipleri değiştirilirken başarısızlık halinde hata döndürülmez. DİKKATLİ kullanılmalıdır!

FAT dosya sisteminde, ATTR_RO (salt okunur) özniteliği vardır. Windows’ta, dizinler için ATTR_RO yok sayılır ve bir seçenek olarak yalnızca uygulamalar tarafından kullanılır (örneğin, dizini özelleştirmek için).

ATTR_RO özniteliği, dizinleri bile salt okunur yapmak için kullanılmak istenirse bu seçenek belirtilmelidir.

Belirtilirse, dosyanın çalıştırma izni bitlerine yalnızca dosya uzantısı .EXE, .COM veya .BAT ise izin verilir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

Belirtilirse, FAT dosya sisteminin ATTR_SYS özniteliği Linux üzerinde IMMUTABLE seçeneği ile gerçeklenir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

Belirtilirse, dosya sistemi bellekten diske normalden daha erken boşaltılmaya çalışılır. Öntanımlı olarak etkin değildir.

Belirtilirse, FSINFO’da saklanan "free clusters" ("serbest kümeler") değeri kullanılır. Diski taramadan boş küme sayısını belirlemek için kullanılır. Ancak öntanımlı olarak kullanılmaz, çünkü son Windows sürümlerinde bazı durumlarda doğru şekilde güncellenmemektedir. FSINFO’daki bu değerin doğru olduğundan emin olunması durumunda, bu seçenekle disk taramasını önlenebilir.

Unix veya DOS kurallarını bir FAT dosya sisteminde zorlamak için yanlış yönlendirilmiş çeşitli girişimler.

Yeni dosyalar oluşturmak için MacOS bulucu tarafından kullanılan creator/type için belirtilen değerler tanımlanır. ’????’ öntanımlıdır.

Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

Tüm dizinler, tüm normal dosyalar veya tüm dosyal ve dizinler için kullanılan umask değerini belirler. Geçerli sürecin umask’ı öntanımlıdır.

Bağlanacak CDROM oturumunu seçmek için kullanılır. Öntanımlı olarak bu karar CDROM sürücüsüne bırakılır. Bu seçenek, CDROM dışında herhangi bir aygıtta başarısız olur.

Aygıtın Ninci disk bölümünü seçer. Yalnızca CDROM’lar için anlamlıdır. Bölüm tablosunu hiç araştırmamak öntanımlıdır.

Geçersiz bağlama seçenekleri sessizce yok sayılır.

Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

umask’ı ayarlar (verilmeyecek izinlerin bit maskesi). Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

Bütün dosya isimlerini ya küçük harfe dönüştürür veya oldukları gibi bırakır. Öntanımlı: case=lower (küçük harfe dönüştür).

Bu seçeneğin kullanımı önerilmemekte olup kullanımı durumunda başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

Tutarlılık denetimleri yapılırken hata verirse, bağlama işlemini yarıda kesmez.

ISO 9660 CD-ROM’larda kullanılan dosya sistemi yapısını açıklayan bir standarttır. Bu dosya sistemi ayrıca bazı DVD’lerde de görülmektedir. Ayrıca bkz: udf dosya sistemi.

Normal bir iso9660 dosyası 8.3 şeklinde (tıpkı DOS’daki dosya ismi kısıtlamasında olduğu gibi) ve bütün karakterleri büyük harfli görünür. Dosya sahibi, koruma, bağ sayısı, blok/karakter aygıtları için hazırlık ve benzer şeyler için ayrıca alanlar bulunmaz.

Rock Ridge, iso9660’a bu unixvari özellikleri eklemeye yarayan bir genişletmedir. Basitçe, ek bilgilerin tamamının kaydı için her bir dizin kaydında genişletmeler vardır. Rock Ridge kullanıldığı durumlarda, dosya sistemi normal bir Unix dosya sisteminde farksızdır. Elbette, arada bir fark vardır: CD-ROM salt okunurdur.

Rock Ridge genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler. Bkz: Aşağıdaki map seçeneği

Microsoft Joliet genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler. Bkz: Aşağıdaki map seçeneği

check=r[elaxed] seçeneği ile, dosyalar listelenmeden önce dosya ismi küçük harfe dönüştürülür. Bu işlem, sadece norock ve map=normal seçenekleri ile birlikte kullanılırsa, bir anlam ifade etmektedir. Öntanımlı olarak check=s[trict] kullanılmaktadır.

Muhtemelen, Rock Ridge genişletmesinde belirtilen bilgileri önemsenmeden dosya sistemindeki bütün dosyaların sahiplik veya grup iyeliklerini belirtilen değerlere çevirir. Öntanımlı olarak uid=0 ve gid=0 kullanılmaktadır.

Rock Ridge olmayan bölümler için, normal isim dönüşümü ile büyük harflar küçük harflere çevrilir, isimlerin sonundaki ‘;1’ler düşer ve ‘;’ler ‘.’ya çevirir. map=o[ff] seçeneği ile isim dönüşümü yapılmaz. Öntanımlı olarak map=n[ormal] kullanılır. map=a[corn] seçeneği, map=n[ormal] ile aynıdır ama fazladan Acorn genişletmesini de ekler (tabii varsa).

Rock Ridge olmayan bölümler için, bütün dosyalara belirtilen kipi verir. Herkes için okuma ve çalıştırma izni öntanımlıdır. Sekizlik taban 0 ile başlatılarak gösterilir.

Gizli ve kısıtlı haklara sahip dosyaları da gösterir. (Sıradan dosyalar ve gizli veya kısıtlı dosyalar aynı dosya isimlerine sahipse, bu sıradan dosyaları da erişilmez kılabilir.)

Blok boyutlarını belirtilen değere göre ayarlar. block=1024 öntanımlıdır.

Bu seçeneğin kullanımı önerilmemekte olup kullanımı durumunda başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

Şayet dosya uzunluğunun en kıymetli baytı bozuksa, dosya uzunluğunun en kıymetli bitlerini yok saymak için bu seçenek atanabilir. Bu seçenek ile dosya boyutları 16 MB ile sınırlandırılır.

Çoklu oturumlu CDlerde oturum seçer.

xxx. sektörden başlayan oturumu seçer.

Aşağıdaki seçenekler vfat ile aynıdır ve bunları belirtmek yalnızca Microsoft’un Joliet genişletmesi kullanılarak kodlanmış diskleri kullanırken anlamlıdır.

CD’deki 16 bitlik Unicode karakterlerin 8 bitlik karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter kümesini belirler. iso8859-1 öntanımlıdır.

CD’deki 16 bitlik Unicode karakterleri UTF-8’e dönüştürür.

Unicode karakterlerin ASCII karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter kümesini belirler. Dönüşüm yapılmaması öntanımlıdır. Çekirdek yapılandırma dosyasında CONFIG_NLS_UTF8 seçeneğinin tanımlanmasını gerektirir.

Birimi belirtilen blok sayısına göre yeniden boyutlandırır. JFS, bir birimi küçültmeyi değil, yalnızca büyütmeyi destekler. Bu seçenek, yalnızca birim oku-yaz olarak yeniden bağlanırken geçerlidir. Seçenek sayı belirtilmeksizin kullanılırsa birim disk bölümünün tam boyuna kadar genişletilir.

Günlüğe yazılmaz. Bu seçeneğin birincil kullanım amacı, bir birimi yedekleme ortamından geri yüklerken daha yüksek başarım elde etmektir. Sistem normal kapanmamışsa birimin bütünlüğü garanti edilmez.

Öntanımlıdır. Meta veri değişiklikleri günlüğe yazılır. Evvelce nointegrity seçeneği ile bağlanmış bir dosya sistemini normal davranışına geri döndürmek için yeniden bağlarken kullanılır.

Hatalara rastlandığında davranışı belirler: continue (dosya sistemini im koy ve devam et), remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla), panic (panikle ve sistemi durdur).

Bu seçenekler kabul edilir ancak yok sayılır.

fat dosya sistemi seçeneklerine bakınız. Şayet msdos dosya sisteminde bir tutarsızlık tespit edilirse, hata raporu verir ve dosya sistemini salt okunur bağlar. Dosya sistemini yazılabilir hale dönüştürmek için tekrar bağlamak gerekir.

Tıpkı nfs gibi, ncpfs uygulaması da mount(2) sistem çağrısına bir ikil değer (struct ncp_mount_data) bekler. Bu değer ncpmount(8) tarafından oluşturulmakta ama mount’un geçerli sürümü (2.12) ncpfs hakkında hiçbir şey bilmemektedir.

Dosya isimleri döndürülürken kullanılacak karakter kümesidir. VFAT’den farklı olarak, NTFS dönüştürülemeyen karakterleri içeren isimleri gizler. Kullanımı önerilmiyor.

iocharset seçeneğinin yeni ismi.

Dosya isimlerini dönüştürmek için UTF-8 kullanılır.

0 (veya ‘no’ ya da ‘false’) için, bilinmeyen Unicode karakterler için önceleme yapılmaz. 1 (veya ‘yes’ ya da ‘true’) veya 2 için, vfat türünde “:” ile başlayan 4 baytlık öncelem kullanılır. Burada karakter kodlamasının bayt sırası olarak, 2 için küçük sonlu (little-endian), 1 için ise bayt yer değiştirmeli büyük sonlu (byteswapped big-endian) sıralama kullanılır.

Şayet etkin ise (posix=1), dosya sistemi büyük/küçük harf ayrımı yapar. Dosyaların 8.3’lük diğer isimleri ise gizlenmek yerine sabit bağlar ile temsil edilir. Bu seçeneğin kullanımı önerilmiyor.

Dosya sistemindeki dosya izinlerini düzenler. Öntanımlı olarak, dosyalar root kullanıcıya aittir ve başkaları tarafından okunamaz.

Linux 3.18’den beri, katmanlı sözde dosya sistemi (overlayfs), diğer dosya sistemleri için birlikte bağlama olanağı sağlar.

Bir katmanlı dosya sistemi, iki dosya sistemini üst ve alt dosya sistemi olarak birleştirir. Her iki dosya sisteminin de adı varsa, alt dosya sistemindeki nesne gizliyken veya dizinler söz konusu olduğunda üst nesneyle birleştirilirken üst dosya sistemindeki nesne görünür olur.

Alt dosya sistemi, Linux tarafından desteklenen herhangi bir dosya sistemi olabilir ve yazılabilir olması gerekmez. Alt dosya sistemi başka bir katmanlı dosya sistemi bile olabilir. Üst dosya sistemi normalde yazılabilir olacaktır ve eğer öyleyse, trusted.* genişletilmiş özniteliklerinin oluşturulmasını desteklemesi ve readdir(3) yanıtlarında geçerli bir d_type alanı sağlaması gerekir, bu nedenle NFS uygun değildir.

İki salt okunur dosya sisteminden oluşan bir salt okunur katmanlı sistem, herhangi bir dosya sistemi türünü kullanabilir. lowerdir ve upperdir seçenekleri, aşağıdaki gibi kullanılarak /alt ve /ust dizinleri /birlesik dizini altında birleştirilebilir:

mount -t overlay  overlay  \
-olowerdir=/alt,upperdir=/ust,workdir=/calisma  /birlesik

lowerdir yazılabilir olması gerekmeyen dosya sistemidir.

upperdir normalde yazılabilir olması gereken dosya sistemidir.

workdir, upperdir dosya sistemi üzerinde boş bir dizin gerektirir.

xattr isim alanı olarak "trusted.overlay." yerine "user.overlay." kullanılır. Katmanlı dosya sisteminin ayrıcalıksız bağlanması için yararlıdır.

redirect_dir özelliği etkin olursa dizin kopyalanır (ama içeriği değil). Ardından katmanlı dosya sisteminin kök dizinindeki özgün konum yoluna "{trusted|user}.overlay.redirect" ek özniteliği tanımlanır. Son olarak dizin yeni yerine taşınır

Yönlendirmeler etkinleştirilir.

Yönlendirmeler oluşturulmaz ve çekirdek/modül yapılandırmasında "redirect_always_follow" özelliği etkinse yalnızca izlenir.

Yönlendirmeler oluşturulmaz, ancak izlenir.

Yönlendirmeler oluşturulmaz ve izlenmez (çekirdek/modül yapılandırmasında "redirect_always_follow" özelliği etkinse "redirect_dir=off" seçeneğine eşdeğerdir).

Dosya düğümü indisi. index=off durumunda birden fazla sabit bağı olan bir dosya kopyalanırsa, bu bağlar "koparılır". Değişiklikler, aynı dosya düğümüne atıfta bulunan diğer sabit bağ adlarına yansıtılmaz.

Dosya tanıtıcılarındaki temel dosya sisteminin UUID’sini null ile değiştirmek ve UUID denetimlerini etkin şekilde devre dışı bırakmak için kullanılabilir. Bu, diskin kopyalanması ve bu kopyanın UUID’sinin değişmesi durumunda faydalı olabilir. Bu, yalnızca tüm lowerdir/upperdir/workdir dizinleri aynı dosya sistemindeyse geçerlidir, aksi takdirde normal davranışa dönülür.

NFS dışa aktarımını destekleyen bir dosya sisteminde nfs_export=on seçeneği ile katmanlı bir dosya sistemi NFS’ye aktarılabilir.

index=off,nfs_export=on bağlama seçenekleri oku-yaz bir bağlantı ile çeliştiğinden bir hatayla sonuçlanabilir.

Bu seçeneğin ayrıntılı açıklaması için bkz: https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

xino özelliği, gerçek nesne st_ino özelliğindeki benzersiz bir nesne tanıtıcısı ve ilgili fsid dizininden oluşur. xino özelliği, fsid için dosya düğüm indisinin yüksek bitlerini kullanır, çünkü bu dosya sistemleri nadiren bu bitleri kullanır. İlgili düğümün bitlerinin yüksek xino bitlerine taşması durumunda, katmanlı dosya sistemi o düğüm için xino özelliği olmayan davranışa geri dönecektir.

Bu seçeneğin etkisinin ayrıntılı açıklaması için bkz: https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

Yalnızca meta veri kopyalama özelliği etkinleştirildiğinde ve chown/chmod gibi meta veriye özel bir işlem gerçekleştirildiğinde, overlayfs yalnızca meta verileri kopyalar (tüm dosyanın aksine). Daha sonra dosya YAZ işlemi için açıldığında dosyanın tamamı kopyalanacaktır.

Başka bir deyişle, bu gecikmeli veri kopyalama işlemidir ve verilerin gerçekten değiştirilmesi gerektiğinde veriler kopyalanır.

Uçucu (volatile) bağlamaların bir çökmeden kurtulma garantisi yoktur. Uçucu bağlamaların, katmanlı dosya sistemine yazılan veriler yalnızca önemli bir çaba sarf etmeden yeniden oluşturulabiliyorsa kullanılması şiddetle önerilir.

volatile seçeneğiyle bağlamanın getirisi, üst dosya sistemine yapılan tüm eşzamanlama çağrılarının atlanmasıdır.

Yanlış bir güvenlik hissi vermekten kaçınmak için, geçici bağlamaların eşzamanlanması (fsync(2)), VFS’nin geri kalanından biraz farklıdır. Geçici bir bağlama gerçekleştikten sonra upperdir dosya sisteminde herhangi bir geri yazma hatası oluşursa, tüm eşzamanlama işlevleri hata döndürür. Bu durumda, dosya sistemi kurtarılmayacak ve upperdir, son eşzamanlama çağrısından bu yana yeni bir hatayla karşılaşmamış olsa bile, sonraki her eşzamanlama çağrısı bir hata döndürecektir.

Katmanlı dosya sistemi volatile seçeneği ile bağlandığında "$workdir/work/incompat/volatile" dizini oluşturulur. Bir sonraki bağlama sırasında, bu dizin denetlenir ve bağlama zaten varsa bağlama reddedilir. Bu, kullanıcının upperdir ve workdir dizinlerini atması ve yeni bir tane oluşturması gerektiğinin güçlü bir göstergesidir. Kullanıcının sistemin çökmediğini ve upperdir içeriğinin bozulmadığını bildiği çok sınırlı durumlarda, uçucu (volatile) dizin kaldırılabilir.

reiserfs günlükleme yapan bir dosya sistemidir.

reiserfs dosya sisteminin geliştiricisi kalmadığından Linux 5.18 sürümünden beri kullanımı önerilmemekte olup muhtemelen 2025’te çekirdek desteği sonlandırılacaktır (Kaynak: https://git.kernel.org/pub/scm/linux/kernel/git/torvalds/linux.git/commit/ ?id=eb103a51640ee32ab01c51e13bf8fca211f25f61).

3.6 sürümü reiserfs yazılımının, 3.5 sürümü bir reiserfs dosya sistemini bağlamasını ve yeni oluşturulan nesneler için 3.6 biçiminin kullanılmasını sağlar. Bu dosya sistemi artık reiserfs 3.5 sürümü araçlarla uyumlu olmayacaktır.

reiserfs’nin dizinler içindeki dosyaları bulması için kullanılacak aş işlevini seçmek için kullanılır.

Yury Yu. Rupasov tarafından bulunmuş bir aş yöntemi. Oldukça hızlı ve yerel ayarları koruyan bir yöntemdir, sözlüğe bağlı kalarak dosya isimlerini yakın aş değerlerine eşler. Bu seçenek kullanılmamalıdır, oldukça yüksek bir ihtimalle aş karmaşasına yol açabilir.

Jeremy Fitzhardinge tarafından gerçeklenen bir Davis-Meyer işlevi. İsimlerde, aş permütasyon bitlerini kullanır. Yüksek rastlantısallığa ve düşük olasılıkla, bir miktar işlemci gücüne mal olacak, aş uyumsuzluklarına sebep olabilir. R5 aş ile EHASHCOLLISION hatalarında uzmanlaşılmışsa bu seçenek kullanılabilir.

Rupasov aşının geliştirilmiş bir sürümü. Çok büyük dizinler yoksa ve tuhaf dosya ismi şablonları mevcut değilse kullanılacak en iyi seçenektir. Öntanımlıdır.

Bağlanmış dosya sisteminde kullanılan aş işlevini tespit etmeye ve bu bilgiyi reiserfs süper bloğuna yazmayı sağlar. Bu seçenek sadece, eski türdeki dosya sistemlerinde ve ilk bağlama esnasında faydalı olabilir.

Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

Yury Yu. Rupasov’un icadı olan sınır tahsisçi algoritmasını iptal eder. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

Günlüklemeyi (journalling) kapatır. Herhangi bir çökme durumunda hızlı kurtarma seçeneğinden vazgeçme pahasına, bir miktar başarım artışı sağlayabilir. Aslında, bu seçeneğin kullanılması durumunda bile reiserfs günlükleme işlemlerine devam edecektir ve geçerli verileri günlükleme alanına yazacaktır. nolog genişletmesi halen geliştirilmektedir.

Öntanımlı olarak, reiserfs, küçük dosyaları ve dosya artıklarını doğrudan ağaç yapısına kaydeder. Bu lilo(8) gibi bazı uygulamalarda karışıklığa sebep olur. Bu seçenek, dosyaların ağacın içine paketlenmesini iptal eder. (Burada dosya artıkları, bir dosyanın tam bir bloktan artan ancak artan kısmın bir bloğu dolduramayacak kısmıdır.)

Günlüklemedeki işlemleri tekrarlar fakat gerçekte dosya sistemini bağlamaz. Temelde reiserfsck tarafından kullanılır.

reiserfs disk bölümünün çevrimiçi genişlemesine izin veren bir tekrar bağlama seçeneğidir. reiserfs’ye, aygıtın sayı bloka sahip olduğu talimatını verir. Bu seçenek, mantıksal birim yönetim sistemi (LVM) kullanan aygıtlar için tasarlanmıştır.

Genişletilmiş kullanıcı öznitelikleri etkinleştirilir. Bkz: chattr(1)

POSIX Erişim denetim listeleri etkinleştirilir. Bkz: acl(5)

Günlükleme kodunda yazma engellerinin kullanımı barrier=none ile devre dışı bırakılır, barrier=flush ile etkinleştirilir (öntanımlıdır). Bu aynı zamanda yazma engellerini destekleyen bir G/Ç yığıtı gerektirir ve reiserfs yazarken bir engelleme hatası alırsa, bir uyarı ile engelleri tekrar devre dışı bırakır. Yazma engelleri, günlüğe yazma işlemlerinin disk üzerinde uygun şekilde sıralanmasını zorlayarak, geçici disk yazma önbelleklerini bazı başarım düşmelerinde güvenli hale getirir. Batarya ile beslenen disklerin varlığında, engelleri devre dışı bırakmak başarımı güvenli bir şekilde artırabilir.

UBIFS, UBI birimlerinin üzerinde çalışan bir flash dosya sistemidir. Erişim zamanının desteklenmediği ve her zaman kapalı olduğu unutulmamalıdır.

Aygıt adı şöyle belirtilebilir:

UBI aygıt numarası X, birim numarası Y

UBI aygıt numarası 0, birim numarası Y

UBI aygıt numarası X, birim adı AD

UBI aygıt numarası 0, birim adı AD

Ayraç olarak : yerine ! imi de kulllanılabilir.

Bağlama seçenekleri:

Toplu okuma etkinleştirilir. Dosya sistemini yavaşlattığı için VFS ileri okuması devre dışı bırakılır. Toplu okuma, dahili bir en iyilemedir. Veriler birkaç okuma isteği yerine tek seferde okunursa bazı katı hal diskler daha hızlı okunabilir. Örneğin, OneNAND birden fazla NAND sayfası okuyorsa "yüklerken-oku" işlemi yapabilir.

Toplu okuma yapılmaz. Öntanımlıdır.

Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılır. Öntanımlıdır.

Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılmaz. Bu seçenekle, dosya sistemi veri için CRC-32 sağlama toplamına bakmaz, ancak dahili indisleme bilgisi için bakar. Bu seçenek sadece okumayı etkiler, yazmayı değil. Veriler yazılırken CRC-32 her zaman hesaplanır.

Yeni dosyalar yazılırken kullanılacak öntanımlı sıkıştırıcıyı belirler. Bağlama none seçeneği ile yapılmışsa, sıkıştırılmış dosyaları okumak hala mümkündür.

UDF, Optik Depolama Teknolojisi Derneği olan OSTA tarafından tanımlanan "Evrensel Disk Biçimi" dosya sistemidir ve genellikle DVD-ROM’lar için, sıklıkla UDF/ISO-9660 melezi bir dosya sistemi olarak kullanılır. Bununla birlikte, disk sürücülerinde, flash sürücülerde ve diğer blok aygıtlarında da tek başına mükemmel bir şekilde kullanılabilir. Ayrıca bkz. iso9660

Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen kullanıcı olur. uid=kullanıcı’dan bağımsız olarak (veya genellikle ek olarak) uid=forget belirtilebilir. Bu durumda kullanıcı kimliklerini disk ortamına kaydedilmez. Aslında kaydedilen kullanıcı kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma kullanıcı kimliği -1’dir. Seçeneğe değer olarak kullanıcının adı, sayısal kullanıcı kimliği veya özel bir kullanım olarak forget sözcüğü belirtilebilir.

Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen grup olur. gid=grup’dan bağımsız olarak (veya genellikle ek olarak) gid=forget belirtilebilir. Bu durumda grup kimliklerini disk ortamına kaydedilmez. Aslında kaydedilen grup kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma grup kimliği -1’dir. Seçeneğe değer olarak grup adı, sayısal grup kimliği veya özel bir kullanım olarak forget sözcüğü belirtilebilir.

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin dışı düğümlerin izinlerine kip atanır. Değer sekizlik tabanda verilir.

Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin düğümlerin izinlerine kip atanır.

Blok boyunu belirler. 2.6.30 öncesi çekirdek sürümlerinde 2048 öntanımlı değerdi. 2.6.30 sonrası ve 4.11 öncesi çekirdeklerde, 2048 değerinin son çare olarak kullanıldığı mantıksal blok boyu değeriydi. dönüşlü mantıksal aygıt blok boyutuydu. 4.11’den beri, mantıksal aygıt blok boyu ile 4096 arasındaki geçerli blok boyutunun son çare olduğu mantıksal blok boyudur.

Diğer ayrıntılar için mkudffs(8) 2.0+ kılavuz sayfasının UYUMLULUK ve BLOK BOYUTU bölümlerine bakılabilir.

Gizli dosyaları gösterir.

Silinmiş dosyaları listeler.

Veriyi dosya düğümüne gömer (öntanımlı).

Veriyi dosya düğümüne gömmez.

Kısa UDF adres tanıtıcıları kullanılır (öntanımlı).

Uzun UDF adres tanıtıcıları kullanılır.

Kesin uyumluluk kaldırılır.

Yerel karakter kümesi etkin olur. Çekirdeğin CONFIG_UDF_NLS seçeneği ile derlenmesini gerektirir.

UTF-8 karakter kümesi etkin olur.

Birim Tanıma Sırası yoksayılır ve bağlama yine de denenir.

Çok oturumlu kayıtlı optik ortam için oturum numarasını belirler, sonuncusu öntanımlıdır.

Standart konum 256 geçersiz kılınır.

Dosya sisteminin son bloğunu belirler.

Yok sayılır, yerine uid=kullanıcı kullanılmalıdır.

Yok sayılır, yerine gid=grup kullanılmalıdır.

Gerçeklenmedi. Yok sayılır.

UFS değişik işletim sistemlerinde geniş çapta kullanılan bir dosya sistemidir. Sorun, gerçeklenimler arası farklılıklardadır. Bazı gerçeklenim özellikleri belgelenmemiştir, bu nedenle ufs’nin türünü otomatik olarak tanımak çok zordur. Bu yüzden, kullanıcılar bağlama işlemi esnasında ufs türünü belirtmek zorundadır. Muhtemel değerler şunlardır:

ufs’nin eski biçimi, salt okunurdur ve öntanımlıdır. (-r seçeneğinin belirtilmesi gerekir.)

44bsd
BSD benzeri sistemler(NetBSD, FreeBSD, OpenBSD) tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

Oku-yaz desteğiye FreeBSD 5.x’te kullanılmıştır.

5xbsd
ufs2 ile eşanlamlı.

Sparc üzerinde sunOS veya Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

x86 üzerinde Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

HP-UX tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

NeXTStep tarafından (NeXT istasyonları üzerinde) oluşturulmuş dosya sistemleri içindir (şu an salt okunurdur).

NextStep CDROMlar (block_size == 2048) içindir, salt okunurdur.

OpenStep tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir (şu an salt okunurdur). Aynı dosya sistemi türü macOS tarafından da kullanılır.

Hata durumundaki davranışı belirler:

Bir hata durumunda çekirdek paniğine sebep olur, sistem durdurulur.

[lock|umount|repair]
Bugün için, bu seçenekler bir işe yaramaz; bir hata durumunda sadece bir konsol iletisi basılır.

dotsOK seçeneği kabul edilmez. Bkz: msdos için bağlama seçenekleri

Usbfs dosya sistemindeki aygıt dosyalarının sahibini, grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0, mode=0644 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

Usbfs dosya sistemindeki veriyolu dizinlerinin sahibini, grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0, mode=0555 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

Usbfs dosya sistemindeki dosya aygıtlarının sahibini, grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0, mode=0444 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

Her şeyden önce, fat için bağlama seçenekleri, vfat içinde geçerlidir. dotsOK seçeneği vfat tarafından kabul edilmez. Bunların yanında şu seçenekler de mevcuttur:

Elde edilemeyen Unicode karakterlerini önceleme dizgesine çevirir. Böylece, içinde Unicode karakterler olan dosya isimleriyle yedekleme ve tekrar yükleme şansına sahip olursunuz. Bu seçenek olmaksızın, çevirinin mümkün olmadığı hallerde, bir ‘?’ işareti kullanılır. Önceleme dizgesi ‘:’ dir, çünkü aksi durumda vfat sistemlerde geçersiz olur. Kullanılan önceleme dizgesi, u Unicode karakteri temsil etmek üzere: ’:’, (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

Harf büyüklükleri farklı iki aynı isme izin verir. Bu seçenek kullanılmamalıdır.

isim~num.uzt ismini denemeden önce sıra numarasız kısa bir isim oluşturmayı dener.

UTF-8, konsol tarafından kullanılan dosya sistemleri için güvenli 8 bitlik bir Unicode kodlamasıdır. Bu seçenekle etkinleştirilir, utf8=0, utf8=no veya utf8=false ile devre dışı bırakılır. Şayet uni_xlate kullanılmışsa, utf8 iptal edilir.

8.3 gösterimine uyan kısa dosya adlarının oluşturulması ve görüntülenmesi için davranışı tanımlar. Bir dosya için uzun bir ad varsa, görüntüleme için her zaman tercih edilen uzun ad olacaktır. Dört kip vardır:

Kısa ad küçük harfe dönüştürülerek gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf olmadığında uzun ad saklanır.

Kısa ad büyük harfe dönüştürülerek gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf olmadığında uzun ad saklanır.

Kısa ad olduğu gibi gösterilir; kısa adın tamamı büyük veya tamamı küçük harf olmadığında uzun ad saklanır.

Kısa ad olduğu gibi gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf olmadığında uzun ad saklanır. Linux 2.6.32’den beri bu kip öntanımlıdır.

Aygıt eşleyici doğrulama hedefi, çekirdek şifreleme API’sini kullanan blok aygıtlarının salt okunur şeffaf bütünlük denetimini sağlar. mount komutu, dm-verity aygıtını açabilir ve aygıt dosya sistemini bağlamadan önce bütünlük doğrulamasını yapabilir. libmount ve libcryptsetup kütüphanelerini gerektirir (isteğe bağlı olarak dlopen(3) aracılığıyla). libcryptsetup, önceden bağlanmış bir aygıtının kök aşını çıkartmayı destekliyorsa, eşleşme durumunda mevcut aygıtlar otomatik olarak yeniden kullanılacaktır. dm-verity için bağlama seçenekleri:

dm-verity’ye aktarılacak kaynak birim ile ilişkili aş ağacı aygıtının yolunu belirler.

verity.hashdevice kökünün onaltılık tabanda aş değeri. verity.roothashfile ile birlikte kullanılamaz.

verity.hashdevice kökünün onaltılık tabanda aşını içeren dosyanın yolunu belirler. verity.roothash ile birlikte kullanılamaz.

Aş ağacı aygıtı, kaynak birime gömülüyse, ağaca ulaşmak için dm-verity tarafından kullanılacak konumu belirler (0 öntanımlıdır).

dm-verity’a aktarılacak kaynak birim ile ilişkili Aktarım öncesi Hata Düzeltme (FEC) aygıtının yolunu belirler. İsteğe bağlıdır. CONFIG_DM_VERITY_FEC seçeneği ile derlenmiş çekirdek gerektirir.

Aktarım öncesi Hata Düzeltme (FEC) aygıtı, kaynak birime gömülüyse, FEC alanına ulaşmak için dm-verity tarafından kullanılacak konumu belirler (0 öntanımlıdır). İsteğe bağlıdır.

FEC için eşlik baytı sayısı (2 öntanımlıdır). İsteğe bağlıdır.

Kök aşının onaltılık tabandaki dizgesinin pkcs7(1ssl) imzasını içeren dosyanın yolunu belirler. Linux çekirdeğinin CONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG seçeneği ile derlenmiş olmasını ve libcryptsetup kütüphanesinin crypt_activate_by_signed_key() işlevini gerektirir. Aygıtın yeniden kullanımı için, imzaların ya aygıtın tüm bağlamalarında kullanılmış olması ya da hiçbiri tarafından kullanılmamış olması gerekir. İsteğe bağlıdır. İsteğe bağlıdır.

Çekirdeğe, bozulma algılandığında yok saymasını (ignore), yeniden başlatmasını(restart) veya paniklemesini (panic) söyler. Öntanımlı olarak G/Ç işlemi başarısız olur. Linux 4.1 veya üstü ve libcrypsetup 2.3.4 veya üstü sürüm gerektirir.

util-linux paketinin 2.35 sürümünden beri desteklenmektedir. Örneğin,

mksquashfs /etc /tmp/etc.squashfs

dd if=/dev/zero of=/tmp/etc.hash bs=1M count=10

veritysetup format /tmp/etc.squashfs /tmp/etc.hash

openssl smime -sign -in aş -nocerts -inkey private.key \
-signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.p7

mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.hash,verity.roothash=aş,\
verity.roothashsig=/tmp/etc.p7 /tmp/etc.squashfs /mnt

komutları, /etc dizininin squashfs imgesini oluşturur, aş aygıtını doğrular ve doğrulanmış dosya sistemi imgesini /mnt altına bağlar. Çekirdek, verity.roothashsig kullanıyorsa, kök aşının çekirdek anahtarlığındaki bir anahtar tarafından imzalandığını doğrulayacaktır.

Olası bağlama türlerinden biri de dönüş (dev/loop) aygıtları üzerinden yapılandır. Örnek:

mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3

/dev/loop3 aygıtını karşılık gelen /tmp/disk.img aygıt imgesini oluşturacak ve daha sonra bu aygıtı /mnt altına bağlayacaktır.

Şayet aygıt dosyası açıkça belirtilmemişse (fakat -o loop seçeneği verilmişse), mount komutu kullanılmayan bir dönüş aygıtı arar ve onu kullanır. Örnek:

mount /tmp/disk.img /mnt -o loop

Bir dosya sistemi türü belirtilmemişse veya dosya sistemi libblkid tarafından biliniyorsa, mount komutu normal bir dosyadan otomatik olarak bir dönüş aygıtı oluşturur. Örnek: 

mount /tmp/disk.img /mnt

mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt

Bu tür bağlama loop, offset ve encryption isimleriyle belirtilen üç seçenekle yapılır (sırasıyla aygıt, konum ve şifreleme). Aslında bunlar losetup(8)’a aktarılan seçeneklerdir. (Bu seçenekler, dosya sistemi türüne özgü olan bağlama seçeneklerine ek olarak kullanılabilir.)

Linux 2.6.25’den beri dönüş aygıtlarının otomatik imhası desteklenmektedir. Yani, mount tarafından tahsis edilen bir dönüş aygıtı artık /etc/mtab’dan bağımsız olarak umount(8) tarafından serbest bırakılabilmektedir.

losetup -d veya umount -d kullanılarak bir dönüş aygıtı elle de serbest bırakılabilir.

util-linux v2.29’dan beri, belirtilen dosya aynı konum ve boyut sınırına sahip bir dönüş aygıtı için zaten kullanımdaysa, mount yeni bir aygıtı başlatmak yerine dönüş aygıtını yeniden kullanır. Bu, olası bir dosya sistemi bozulmasını önlemek için gereklidir.

ÇIKIŞ DURUMU

mount komutu aşağıdaki bitsel VEYAlanabilir değerlerle çıkar:

0
başarılı

1
kullanım ve izinler hatalı

2
sistem hatası (bellek yetersiz, çatallanamıyor, başka dönüş aygıtı kalmadı)

4
dahili yazılım hatası

8
kullanıcı kesmesi

16
/etc/mtab dosyasına yazma veya kilitleme hatası

32
bağlama başarısız

64
bağlama kısmen başarılı

mount -a komutu 0 (tamamen başarılı), 32 (tamamen başarısız) veya 64 (kısmen başarılı) ile çıkar.

Dışsal bağlama araçları için sözdizimi:

/sbin/mount.ds-türü belirtim dizin [-sfnv] [-N isimuzayı] [-o seçenekler] [-t tür.alttür]

Burada, ds-türü dosya sistemi türü olup -sfnvoN seçenekleri normal mount seçenekleri ile aynıdır. -t seçeneği alt tür desteği olan dosya sistemleri için kullanılır. Örnek: 

/sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs

mount komutu, mount.ds-türü dışsal araçlarına unbindable, runbindable, private, rprivate, slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset ve sizelimit bağlama seçeneklerini aktarmaz. Diğer tüm seçenekler, -o seçeneğine virgül ayraçlı bir liste olarak belirtilebilir.

fstab dosyasının öntanımlı yerini geçersiz kılar (suid için yok sayılır)

mstab dosyasının öntanımlı yerini geçersiz kılar (suid için yok sayılır)

libmount hata ayıklama çıktısı etkin olur

libblkid hata ayıklama çıktısı etkin olur

Dönüş aygıtı ile ilgili hata ayıklama çıktısı etkin olur

İLGİLİ DOSYALAR

Ayrıca, /etc/fstab, /etc/mtab ve /proc/mounts dosyaları bölümüne de bakınız.

/etc/fstab
dosya sistemleri tablosu

/run/mount
libmount’a özel çalışma dizini

/etc/mtab
bağlı dosya sistemleri tablosu veya /proc/mounts dosyasına sembolik bağ

/etc/mtab~
kilit dosyası (mtab sembolik bağı bulunan sistemlerde kullanılmaz)

/etc/mtab.tmp
geçici dosya (mtab sembolik bağı bulunan sistemlerde kullanılmaz)

/etc/filesystems
denenecek dosya sistemi türlerinin listesi

AT&T UNIX sürüm 5 bir mount komutu içeriyordu.

Bozulmuş bir dosya sisteminin çökmeye sebep olma olasılığı vardır.

Bazı Linux dosya sistemleri -o sync ve -o dirsync desteklemez (ext2, ext3, ext4, fat ve vfat dosya sistemleri sync seçeneği ile bağlandıklarında eşzamanlı güncellemeleri (BSD tarzı) destekler).

-o remount seçeneği mount bağlama seçeneklerini değiştiremeyebilir (örneğin, sb hariç bütün ext2fs’e özgü bağlama seçenekleri tekrar bağlama durumunda değiştirilebilir, fakat fat için gid ve umask değiştirilemez.)

Normal mtab dosyasına sahip sistemlerde /etc/mtab ve /proc/mounts dosyalarının eşleşmemesi mümkündür. İlk dosya yalnızca mount komut seçeneklerine dayanır, ancak ikinci dosyanın içeriği çekirdeğe ve diğer ayarlara da bağlıdır (örn. bir NFS sunucusu üzerinde bazı durumlarda mount komutu NFS bağlama noktaları hakkında güvenilir olmayan bilgiler bildirebilirken /proc/mounts dosyası genellikle daha güvenilir bilgiler içerir.) Bu, mtab dosyasını /proc/mounts dosyasına sembolik bağ yapmak için nedenlerden biridir.

NFS dosya sistemlerinde dosyaların dosya tanıtıcıları (yani fcntl(2) çağrıları ve ioctl(2) ailesi) üzerinden denetlenmesi, noacl bağlama seçeneği kullanılsa bile çekirdekte tutarlılık denetimi olmaması nedeniyle tutarsız sonuçlar verebilir.

Eski çekirdekler kullanılırken, mount komutu blok aygıtı boyutunun istendiği gibi yapılandırıldığını doğrulamıyorsa, loop seçeneği, kullanılan offset veya sizelimit seçenekleriyle başarısız olabilir. Bu sorun, mount yapılandırılmış dönüş aygıtıyla çağrılmadan önce losetup(8) komutu elle kullanılarak çözülebilir.

Karel Zak tarafından yazılmıştır.

İLGİLİ BELGELER

mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7), xattr(7), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), lsblk(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8), swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8)

Hata bildirimleri için https://github.com/util-linux/util-linux/issues adresindeki hata izleyici kullanılabilir.

mount komutu util-linux paketinin bir parçası olup Linux Çekirdek Arşivinden indirilebilir: <https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/>.

ÇEVİREN

© 2004 Yalçın Kolukısa
© 2022 Nilgün Belma Bugüner
Bu çeviri özgür yazılımdır: Yasaların izin verdiği ölçüde HİÇBİR GARANTİ YOKTUR.
Lütfen, çeviri ile ilgili bildirimde bulunmak veya çeviri yapmak için https://github.com/TLBP/manpages-tr/issues adresinde "New Issue" düğmesine tıklayıp yeni bir konu açınız ve isteğinizi belirtiniz.

17 Şubat 2022 util-linux 2.38