setresuid(2) | System Calls Manual | setresuid(2) |
setresuid, setresgid - set real, effective, and saved user or group ID
Standardowa biblioteka C (libc, -lc)
#define _GNU_SOURCE /* See feature_test_macros(7) */ #include <unistd.h>
int setresuid(uid_t ruid, uid_t euid, uid_t suid); int setresgid(gid_t rgid, gid_t egid, gid_t sgid);
setresuid() ustawia dla bieżącego procesu rzeczywisty i efektywny identyfikator użytkownika (UID) oraz wartość zachowanego set-user-ID.
An unprivileged process may change its real UID, effective UID, and saved set-user-ID, each to one of: the current real UID, the current effective UID, or the current saved set-user-ID.
A privileged process (on Linux, one having the CAP_SETUID capability) may set its real UID, effective UID, and saved set-user-ID to arbitrary values.
Jeżeli którykolwiek z parametrów jest równy -1, to odpowiadająca mu wartość nie jest zmieniana.
Niezależnie od zmian rzeczywistego UID, efektywnego UID i zachowanego set-user-ID, filesystem-UID jest zawsze ustawiany na taką samą wartość, jaką ma (być może nowy) efektywny UID.
Analogicznie, setresgid() ustawia rzeczywisty identyfikator grupy (GID), efektywny GID i zachowany set-group-ID bieżącego procesu (i zawsze ustawia filesystem-GID na wartość efektywnego GID), z takimi samymi ograniczeniami dla procesów nieuprzywilejowanych.
Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. Po błędzie zwracane jest -1 i ustawiane jest errno wskazując błąd.
Uwaga: są przypadki, gdy setresuid() może zawieść nawet wówczas, gdy wywołujący ma UID 0. Pominięcie sprawdzenia zwrotu niepowodzenia z setresuid() jest poważnym zagrożeniem bezpieczeństwa.
Opisywane wywołania systemowe są dostępne w Linuksie od wersji 2.1.44.
Opisywane wywołania systemowe są niestandardowe; występują również na HP-UX i niektórych systemach BSD.
Under HP-UX and FreeBSD, the prototype is found in <unistd.h>. Under Linux, the prototype is provided since glibc 2.3.2.
Oryginalne, linuksowe wywołania setresuid() i setresgid() obsługiwały tylko 16-bitowe identyfikatory użytkownika i grupy. Następnie w Linuksie 2.4 dodano setresuid32() i setresgid32(), obsługujące 32-bitowe identyfikatory. Funkcje opakowujące setresuid() i setresgid() biblioteki glibc obsługują te warianty wywołań w różnych wersjach jądra w sposób przezroczysty dla użytkownika.
Na poziomie jądra, identyfikatory użytkownika i grupy są atrybutami przynależnymi wątkowi. Jednak POSIX wymaga, aby wszystkie wątki procesu dzieliły te same poświadczenia. Implementacja wątkowania NPTL obsługuje wymagania POSIX za pomocą funkcji opakowujących dla różnych wywołań systemowych zmieniających UID-y i GID-y procesów. Te funkcje opakowujące (w tym te dla setresuid() i setresgid()) wykorzystują technikę opartą na sygnałach aby zapewnić, że gdy jeden wątek zmieni swe poświadczenia, wszystkie inne wątki procesu również to uczynią. Więcej szczegółów w podręczniku nptl(7).
getresuid(2), getuid(2), setfsgid(2), setfsuid(2), setreuid(2), setuid(2), capabilities(7), credentials(7), user_namespaces(7)
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.
4 grudnia 2022 r. | Linux man-pages 6.03 |